Bir hastalık boy vermiş sessiz ve derinden...

Biz adına kanıksamak demişiz ,istatistikler rakamlarla , yorumcular olması gerekenlerle ya da acının verdiği öfkelerle bildirmiş yayınlardan ,kimin suçu diye sormaya başlamış yine elinde mikrofon haberciler.

Başka ülkelerde nasıl olurmuş , kaç kişi ölmüş ,tablolar nelermiş bir bir gelirmiş ekrana. Üç kişi ölünce kapatılan maden ocakları olan ülkeler varmış mesela. Ve umutla izlediğimiz kurtarma operasyonlarının olduğu ülkeler bir de. Yana yakıla güzel ülkem derken içimden , olmayacağız biz ,olmayacağız işte diye ,hayıflanırken buluyorum kendimi kömür karasına dönen günün sabahında...


Ekonomi dilinde maliyeti düşürmenin ,reel yaşamdaki adı cinayettir , bilmeyen yoktur daha da bunu sanırım.


Özdemir asaf’ın dediği gibi;

’’ Kirli eller daha temiz
Temiz elli
Kirli gönüllerden.
Ne dersiniz?’’

Ve , çıkarma çizmelerini güzel insan.. Kirlensin tüm sedyeler ,boyanmış ya karaya gün , senin güzel yüreğin ne temiz böyle , öpüyorum o yürekten...


Söze hacet yok derken içimiz ne çok cümle kuruyor yine... Benzerleriyle kaç kez sınanmışken üstelik , unutmaya ve boş vermeye meyilli bir topluluk olmak ne acı. Can kıymetli bir avuç kömürden ... Sabır ve dua ile ...