İnsanlar bazen bilerek veyahut bilmeyerek canını yakar.Bazen öyle bir noktana basarlar ki; sabır taşı olsa dayanamaz bu acının verdiği eleme...
Yine de susarsın , onlar senin susmanı korkaklık olarak atfederken nereden bilsinler aslında senin edebinden sustuğunu. Derdin olsa söylenmez onlara. Mutlulukların, sevinçlerin de söylenmez. Ne demişler unuttunuz mu eskiler " Bir sıkıntın olursa kimse ile paylaşma. Yüzde sekseni dinlemez, kalan yüzde yirmisi o dert bende yok diye sevinirmiş." Bazen bu sözü sağolsun bazı insanlar ne de güzel hatırlatıveriyor. Bir şeye sevinsen "yeter artık kaç kere anlattın, sıkıldım diyor" . İşte o an insanın eline kayıkçı küreğini eline alıp ağzına patlatıveresi geliyor.Sonra sakinleşiyorsun, çünkü suçun sende olduğunu biliyorsun. Boşver neden anlattın ki... İnsancıklar sadece size ihtiyaçları olunca mesaj atar, kapını çalarlar. İşi biter bir selamı bile esirgerler sizden.
Hep kötülerden dem vurdum; ama bazen öyle iyi yüreklilerde vardır ki hiç beklemediğin bir anda iki kelimelik o büyülü sözü söyleyiverir: "İyi ki varsın" işte o an bütün kederin üzerinden silinip, gider.