Merhaba acıtan sevdiğim,

Sana olan sevgimi nasıl anlatsam...saatler,günler,kısacası ömrüm ve kelimelerim yetmez.Sensiz yaşanılacak bir hayata atılmaktan korkuyorum.İçimde garip bir telaş,yüreğimde tuhaf bir hüzün var.


O kadar temiz bir yüreğin var ki bunu herkes hissedemezdi.Yüreğinin sevgisi o kadar büyük ki en çok yüreğinin büyüklüğünü sevdim.Seni sevmek mutluluksa,ben çok mutluydum.Seninde mutlu olduğunu düşünmüştüm.Bu mutluluğum hiçbir zaman bitmeyecek sanıyordum.Bana AMALARLA geleceğini SENİ SEVMİYORUM,İSTEMİYORUMLARLA GİDECEĞİNİ aklımdan çıkarmışım.Birgün bana,öyle bir aşık olacaksın ki gözün hiçbir şey görmeyecek,deseler güler geçerdim.Hayattan hiçbir beklentim yokken,sıradan yaşarken tanıdım seni...ilk görüşte aşık oldum ,seni tanıdıkça daha da bağlandım kocaman güzel yüreğine,güzel gözlerine...Öyle sevdim ki hala güzel yüreğinin olduğuna inanıyorum.Sevdiğim,hala sana sevdiğim diyebiliyor çünkü senden nefret edemiyor hala çok seviyorum yaşattıklarından sonra...Aşık olup da kavuşamamak insana acı verebiliyorsa,ayrılığın verdiği acının yanında hiçbir şeydir.Aşık insanın umudu büyük olur,ayrılığın umudu ise sönük bir ateş gibidir.Sevmek çok zor değil,zor olan;sevgiyi devamlı barındırabilmektir.Sevdiğim,ben içimde sana olan sevgimi her zaman barındırdım.Sevmek de acı verir sevmemek de...Ben seni severek acı yaşadım,sen beni sevmeyerek iki kat acı yaşattın,yaşıyorum.Hani bir şeyi çok seversin,değer verirsin ve bütün huzurun ona bağlıdır ya bir süre sonra onu kaybettiğinde dünyan başına yıkılır sanırsın ve çok büyük bir acı duyarsın.Seni kaybettiğimde aynı acıyı duydum,daha büyük bir acı...Çekip gittin,herşeyimi kaybettim.Yaşama sevincimi,direncimi,gülüşümü,mutluluğumu,yaşama dair ne varsa hepsini kaybettim.Seninle bir rüya gibiydi hayat,kuşlar gibi hafiftim.Gözlerimi her açtığımda,her kapattığımda seni görürdüm karşımda.Şimdi yoksun diye haykırmak istiyorum,tuhaf oluyorum sonra oturup ağlıyorum yokluğuna...Gözlerinin en dibini görüyordum ben sevgilim.Sen bile görmüyordun benim gördüklerimi...Öldürür bu aşk beni!Elinle yaptığın omlet,sevgiyle dinlediğimiz ezanlar,hiç bitmeyen iş çıkışlar...Yazarken bile ağlıyorum!İşte kendimi tutamıyorum...Seni öyle çok seviyorum ki öyle çok özlüyorum ki...Elimi yüzüme sürdüğümde yanağımdaki sıcaklık gözyaşlarım ama senin için akan gözyaşlarım...Her gece sırılsıklam olur yastığım...Her gece yokluğuna ağladım seni özlesemde,hayallerimin yıkıldığını bilsemde,yıkıldığını kabullenemesemde...Bir bakışına,bir gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini.en güzel sevgimi vermeye çalışırdım.Olmadı...Adına YALNIZLIK dedim,SENSİZLİK dedim.sen bilmedin,beni tanımadın,beni sevmedin.Yalnızlık,karanlık kapılarıyla üstüme kapandı.Bilemediğim,adını koyamadığım acılar içindeyim.Canım çok yandı,çok yaktın canımı...Sana olan sevgim gururumu yıktı!Ellerimi bildim diyeyim gözlerim kayboluyor,gözlerimi anladım diyeyim sözlerim karışıyordu...Kime kızıyorum,kime kırılıyorum bilemiyorum!Galiba buldum...Kendime kızıyorum ben!Keşkelerle doluyor içim...Sol yanım çok acıyor!Ya beni bana bırak ya da içimdeki seni al götür benden!


Öyle canımın içi...Belki ikimiz içinde doğru olan uzaklaşmak,doğru olan ayrılıktı...Gerçekleri hiç bilmeden,öğrenmeden...Ben şimdi bıraktığın gibi değilim!Gerçekler inan çok değilmiş bir tanem.Gerçek olan sadece sana olan sevgim ve özlemim.Gerçek olan SENDİN...Şimdi hiçbir gerçeğin yok!Herşey bitti,herşey boş...Yokluğuna alıştım.En çok korktuğum şeydi...Yokluğuna alışmak...Kimseyi istemiyorum artık çünkü...bende bilemiyorum...suskunsun...anladım bir tanem...sen her şeyi çoktan bitirmişsin,konuşmuyorsun!Aradan geçen bunca zaman,senden aldığım yarayı iyileştirmedi.Hala mutsuz,hala SENSİZİM ve hala çok seiyorum!Yüreğimdekini her gece ağlayarak döküyor,her sabah uzak yollara atıyorum kendimi şimdi...Unutmaktan başka çarem yok...Elveda bir tanem...





Bir gün benim seni sevdiğimi anlaman umuduyla...






Neslihan DİNÇ