Bir Demet Nergis
Küçük bir kız, iki tarafında çam ağaçları olan koyu gölgeli hastane yokuşunda heyecan ve hüzünle yürüyor.Çevresinde bir kalabalık akıp gitmekte.Kimileri dönüyor.Utangaç bir mendil gözlerinde..

Ne kadar çok hasta var diye düşünür kız.Sanki herkes hasta.Yakınları onları ziyarete gidiyor..O da onlardan biri.Annesi onbeş gündür hastanede. Sevmiyor bu yolu.Her dönüşü hüzünlü,ağlamaklı.Keşke artık bitse bu acı,bitse bu kahırlı günler.Annesi yine eskisi gibi güzel,sağlıklı olsa.Çıksa şu ilaç kokan hastane odasından,hiç gelmese bir daha şu soğuk ölüm kokan hastane koridorlarına.Hiç yürümese bir daha bu yolu..
Her zamanki çiçekçi yine köşede. Nergislerin kokusu yayılıyor etrafa. Bir demet nergis diyor.
Adam uzatıyor.
Küçük kız nergislerin kokusunu ta içine çekiyor.Bahar gelmiş gibi,bir nebze tazelik yayılıyor içine..Annesi ne çok sever .Sevinir şimdi.Koklar nergisleri.Göz pınarında biriken yaşları göstermemeye çalışarak.Oohh mis gibi koktu.Sanki bahar gelmiş gibi der.
Küçük kız Kalabalığın içine karışıp hastaneye yönelir tekrar. Tam hastanenin kapısına geldiğinde çantanın kenarına sıkıştırdığı nergis demetinin yerinde olmadığını görür .Şakınlıkla arkasına bakar. Nerde düşürdü,nasıl diye..
Ama yok işte nergisler kimbillir nerde düştü.Gözlerinde biriken yaşları silerek tekrar çiçekçiye doğru yürür.Gidemez nergisleri almadan.Annesine bahar kokusu götürmeli..Nefes nefese çiçekçinin yanına gelir.Ama o da ne sepette hiç nergis yok..Bitmiş..Hepsi bitmiş.
Küçük kız ağlamamak için zor tutar kendini.Zayıf bir sesle -Nergis kalmadı mı der.
Çiçekçi şimdi bitti kızım.Sümbül vereyim.
Kız ama annem nergis sever diye sızlanır.
Çiçekçi sanki hastanın sonundan haberdar gibi ne fark eder kızım nergis de sümbül de cennet kokusu.Al bir demet sümbül der. Kız çaresiz sümbülü alır,Üzülerek,ağlamaklı hastanenin yolunu tutar.
Annesine çok sevdiği nergisleri götürememiştir.Bir daha da hiç götüremeyecektir. Küser nergislere kopup gittikleri ,annesine ulaştıramadığı için.Bir daha hiç nergizs almaz .Çok sevdiği nergislere uzaktan bakar yıllarca.Ayrılık,yarım kalmışlık duygusu verir nergisler..Hep içini acıtır ...
Ama artık küçük kız biliyor. Nergislerle barışmanın zamanı .Yarın evin her köşesine bir demet nergis koymalı.Kokusu her nerdeyse,nasılsa bulur sevdiğini.Yıllar önce götüremediği bir demet nergis çiçekçinin dediği gibi annesinin cennet kokusunu getirir şimdi...Canan YÖNTER