Gözyaşların düşüyor geceye.
Toplumun oluşturduğu yargılar içerisinde yargılanıp hükümler veriliyor hakkında. Tanrının bile verdiği seçme hakkını alıyorlar elinden. Bu da yetmiyorum vuruyorlar bir damga.
Sonu gelmez bir acı.
Gecede yankılanıyor.
Şehir suskun, zaman ver diyor.
Bana verilen zamanı bilmiyorum. Soluklarımın sayısı belli.

Ağır aksak yürüyorum, hayatın yolunda. Saklanan gözler. Kaldırıma düşer mi gölgem?
Yolcu yolunda gerekse eğer bu duraklar neden?
Değer yargılarını değerlendiremezken; insanları değerlendirmek vurmak onları mihenk taşına.
Bir şair; mihenk taşının en iyisinin içki sofrası olduğunu söylüyor.
Bütün insanî duygularım dökülüyor yollara.
Avuç açıyor köşe başında.
Zaman, savuruyor hepsini.
Bittiği yerden başlamak…
Her bitiş, bir başlangıç saklarmış.
Saklandım. Hadi yeni başlangıç gel ve sobele beni.
M.Ö./2008
kahramanmaraş