yine karanlık birgece!bilirsin severim geceyi.geceyi ve seni düsünmeyi.yalnızlığımla basbasa kalıp düsüncelere daldığım andır gece.sitem ederim aramızdaki uzaklığa ve coğu zaman sensizliğe.iç cekislerim olur hıckırarak ağlarım coğu zaman sen duymasanda!sen duymasanda geceleri karanlık sokaklara haykırırım seni sevdiğimi.sevmek bu mudur diye düsünürüm.sevmek acı cekmek mi?o zaman ben SENİ SEVİYORUM!uzaksın bana özlüyorum seni.keske diorum keske yanımda olsa ve gecenin karanlığından cekip alsa ve hiç bırakmasa diorum ama nafile!gelmeyeceğini bile bile yolunu gözlüorum.ve soruyorum kendime peki ya o?o beni seviyor mu?işte bunu düsünmek yoruyor beynimi.sevildiğinden emin olamamak ne kadar acı birsey.ah bu uzaklık yok mu.neler sokuyor insanın aklına.yanımda olamaman bunu düsündüren bana.ne yaptığını bilememek süpheye atan beni.yanıma gelişini beklemek bile güzel ama ya o zamana kadar yasadıklarım ve düsündüklerim.geceleri sabahlara kadar ağlayıp haykırıslarım ne olacak?ama doğru ya senin bunlardan haberin yok.sen geceri uyurken birinin senin için ağladığını nerden bileceksin ki?keske yağmur yağsa da kendimi dısarı atsam.yürüsem yağmur altında belki söner içimdeki yangın.ama yok onunlada olacak iş değil.ah yarim gelde söndür içimdeki yangını sensiz buralar yasanıcak gibi değil.her gülüsün sonunda bi ah cekiş var.daha fazla yormadan beni gel ne olur.gel artıkk...