Oturup düşünürüz hani...Hani o eski sevgiler, hani o eski insanlar...Küçük bir kızdık severken,masum bir çocuktuk bakışırken...Birbirine bakarken zamane insanlar,gerçek ışığı saçardı karşındakine...İnsanlar ne kadar nankör,ne kadar kalleş,ne kadar hadsiz...Bir insanı çok seversin ama canından çok...Karşılığı olmasa bu sevginin neye yarar bu sevgi...Gözlerindeki parıltıyı görürsün,bir sonuca varırsın BENİ ANLIYOR dersin.

Hayat seni sevdiklerinden.sevdiklerini senden alırmış bunu yaşadım ,bunu öğrendim.Ben sadece değer verdim,önem verdim,çok sevdim,içimin yandığı kadar...her bir damla göz yaşımdı...Gözlerimden akan yaşların her biri elmacık kemiklerimi yakıyor,canımı da bana yapılan döneklik yakıyor...Ağlamak bazen rahatlatır bazende yarayı deşer...Ağlamayı bilmeyen gözler sevmeyi de bilmezler diyen bir sözümüz vardır.Ama yanlış! Kalp ağlatmıyorsa gözünü gözlerin ne suçu var.Kalp içinden ağlar,içinden yaralanır,içinden parçalanır...İşte bu yüzden gözler ağlamaz...Sevmeyi bilmemek değildir,onlar sevgiyi içlerine gömmüştür...Kötü kader herkesi bulur ama kötü şans herkesi bulmaz.Benimki kötü kaderse şansımın ne suçu var!Canını yakan sevgiyse SEVGİ ne işe yarar.Ya da canını yakan insanlara verdiğin değerse DEĞER ne işe yarar.Hiçbir şeye yaramaz!Sevgi,sevgi değildir!Değer de, değer değildir.

Birçok şeyden vazgeçilir ama yaşamaktan vazgeçilmez...Hayat devam ediyor.Her gün yeni bir uyanış yeni bir adımla açarız gözlerimizi...Hayata ne kadar acırsak o kadar acıtır,ne kadar seversek o kadar sevilmezsin...En yakınından bekleyeceksin hayatına zararı...En yakının hazırlar sana kazılan kuyuyu...Göremezsin önündeki kuyuyu,düşüverirsin birden,ne olduğunu sonra anlarsın.İnanmak istemezsin ,gerçeklere kulak tıkarsın ama bilemezsin ki o tuzağı en yakınının kazdığını...Bazen seversin sevilmezsin...Sevilmeden sevmek mi? yoksa severken sevilmek mi? Çok acı biliyorum...hayatın şartları bu...Ne kadar üzülsek de,ağlasak da hayat devam ediyor.Ben dümdüz bir yolda taşa takılan ayakları gördüm.Ne yaşatırsak onu yaşarız!Dümdüz bir yolda bir taş...İşte o taş hayatta yaptığımız şeylerin bir bedelidir.Öyle bir taş ki hayata bakış açımızı değiştirir,hatalarımızı görmemize yardımcı olur ve tecrübe sahibi yapar.Sevmek çok zordur hele ki karşılıksız olunca...Seviyorsa karşıdaki çoğalır aradaki sevgi...Hayat bana çok önemli bir şey öğretti.Seni sevene değer verirsen mutlu olursun ancak seni seveni mutlu edersen dünyanın mutlu insanı olursun...Boş insanlar için zaman harcamak gereksiz...yeter ki zamanın farkına varıp önümüzdekileri görebilelim.



Neslihan DİNÇ