İnsanca yaşamanın temeli güzel düşünmek,sağlıklı iletişim kumak,saygı ve sevgiden geçer diye düşünenlerdenim. Sevgi mecbur değildir herkesi sevmek zorunda değilizdir elbet ancak saygıda mecburiyetler vardır...
Sorumluluk,duyarlılık,erdem,bilgi,hoşgörü en büyük görevlerimizdir. Dostsuz insan,meyvasız,verimsiz toprak gibidir. İnsan, insanın kül’üne muhtaçtır...

Kalemimizin ucu ne kadar sivri olursa yazımız o kadar güzel olur, ancakk dilimiz sivriyse çok kalp kırarız diyenlerdenim...
Hani karıncayı incitmem deyipte, birçok kalp kıranları biliriz. Güzel söz söyleme sanat’ı farklıdır, sözlerle birlikte yapılan harketler çok farklıdır. Güzel düşünüp,güzel konuşmak ve uygulamak insanı insan yapan en güzel olgudur ki yüreği sevgiden geçenlerin görselliğidir diye düşünenlerdenim...

"Hoca verir talkımı,kendi yutar salkımı" misali olmak görüntü kirliliği değilmidir..? Kaç kez daha güvenebiliriz ki öyle insanlara. Karşındakinle alay edenler asıl kendi kişiliğini zedelediğini düşünemeyen cahillerdir diye düşünmekteyim...

Bugün çevremde beni çok etkileyen bir olaya şahit oldum.Tam metrodan çıkmış yürüyordum ki; iki insanının hakaret edercesine hatta küfüre kadar giden bir tartışmasını esefle izlemek zorunda kaldım etraftaki diğer insanlarla.
Anladığım kadarıyla biri diğerinin omuzuna çarpıp özür dilemiş ancak omuzuna çarpılan insan özürü kabul etmediğinden dolayı neredeyse cinayet işleyecekti, allah’tan görevliler olayı yatıştırdı...
Nasıl bir toplum haline geldik demekten kendimi alamadım. Nüfus patlamasına karşı insanlar birbirini öldürerek mi önlem almayı düşünüyor acaba:)
Paylaşmasaydım rahat edemezdim...