Emirha n artık okula başlamıştı.Okullar açılalı birhafta olmuştu.Emirhan annesiyle beraber okula geldi Annesi Emirhanı okula bıraktıktan sonra gitti.Emirhan okula yeni başladığı için çok heyecanlıydı kimseyi tanımadığı için biraz da korkuyordu .Görmek için merak ettiği öğretmeni karşısında duruyordu.Hayal ettiği gibi güler yüzlü biri değildi sanki.Onun hayalindeki öğretmeni ona gülümsüyor onun saçını okşuyordu.Aslında öğretmeni şefkat dolu güler yüzlü çocukları çok seven biriydi.Emirhan öğretmeninden korkmuştu.Öğretmeni korkulacak birisi değildi Şule öğretmen otuzlu yaşlarda orta boylu siyah saçlı bir bayandı.Mesleğini ve çocukları çok severdi.Tek hayali öğrencilerini en güzel şekilde yetiştiriphepsinin bir meslek sahibi olmalarını sağlamaktı.Bunun için göreve başladığı ilk günden itibaren canla başla çalışıyordu.O hep bir güneş olup öğrencilerine ışık saçmak için fedakarlıktan kaçınmadı.Okulun ilk günü Emirhan okula geç gelmişti .Diğer arkadaşları ondan bir hafta önce derse başlamışlardı.Şule öğretmen Emirhana çok kızmıştı. Sesini biraz yükselterek:
Oğlum adın ne senin?
Emirhan çok korkmuştu.Öğretmeninin neden kızdığını anlamadı bile.
Titrek sesiyle cevap verdi:
Emirhan.
Emirhan neden derse geç geldin ?
Annem okulun ilk haftası ders yapılmaz diye beni getirmedi.
Şule öğretmen bu cevaba kızmıştı.Aslında Emirhanın annesine kızmıştı.
İçinden kendi kendine :
Ben eğitime bu kadar önem verirken velilerim neden bu kadar duyarsız, dedi.
Emirhan okula geç geldiği için öğretmeninin yaptırmış olduğu çizgi çalışmasında çok zorlanmıştı.
Öğretmeninin gösterdiği bir çalışmayı yapamamış öğretmeninden azar işitmişti.Emirhan bu azardan sonra iyice korkmuştu.Ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Artık sabrı kalmamıştı.Birden yeşil gözlerinden yaşlar yağmur gibi boşalmaya başladı.Şule öğretmen şaşırmıştı.Emirhanın bu kadar üzüleceğini hiç düşünememişti.Emirhana hiç doğru davranmadığını fark etti.Bu davranışları kendine hiç yakıştıramadı.Yaptığından pişman olmuştu.Hatasını telafi etmeliydi.Çünkü Şule öğretmen kimseye böyle davranmazdı.
Yavaşça Emirhana doğru yaklaştı.Elini Emirhanın başına hafifçe dokundurdu ve E mirhanın sarı saçlarını okşadı.Ona yumuşak bir ses tonuyla:
Emirhan ağlama oğlum .Yapamadığın çizgileri ben sana gösteririm.
Emirhanın yanına oturarak ona yapamadığı çalışmaları gösterdi.Emirhan çok akıllı bir çocuktu .Öğretmeninin gösterdiği çizgileri hemen kavradı .Çizgileri okadar güzel yaptı ki öğretmeni çok şaşırmıştı.Emirhanı asılan suratı artık gülüyordu.Öğretmenine korku dolu gözlerle değil sevgi dolu gözlerle bakıyordu.Emirhan artık bütün harfleri öğrenmiş okumaya geçmişti.Gün geçtikçe öğretmenini çok sevmeye başlamıştı.Öğretmeni de onu çok seviyordu.
Öğretmeni ile arasında bir sevgi köprüsü oluşmuştu sanki.Şule öğretmen okumaya geçenlere kırmızı kurdele takacaktı.Beklenen gün gelmişti .Emirhan çok heyecanlıydı.Sıra emirhana gelmişti.Emirhanın neredeyse heyecandan kalbi duracaktı.Emirhan adı söylenince öğretmeninin yanına gitti. Öğretmeni elindeki kırmızı kurdeleyi Emirhanın yakasına taktı.Osırada sınıfta bir alkış tufanı koptu. Emirhan iyice heyecanlanmıştı.Heyecandan öğretmeninin en sevdiği şiiri okuyamadı.Derin bir nefes aldı ve şiiri okumaya başladı:
KUZULAR HEP SESSİZ AĞLAR
BEN KUZUYUM ÖĞRETMENİM
BU AYRILIK MEKTUBUNU
BEN YAZAYIM ÖĞRETMENİM
ÖYLE MAHSUN İÇLİ DURMA
ÜZGÜN ÜZGÜN HAYAL KURMA
SAÇLARINA BONCUK SIRMA
BEN DİZEYİM ÖĞRETMENİM
Bu şiir şule öğretmeni yıllar öncesine götürdü.Şule öğretmen ilk görevine Karadenizin bir dağ köyünde başlamıştı.O köy okulunda çok zor şartlarda çalışmıştı .Dağ köyünün zorlu şartları Şule öğretmeni hiçbir zaman yıldırmamıştı.Şule öğretmen karanlıklar içinde bir mum gibi yanmaya öğrencilerini aydınlatmaya ant içmişti.Bu şiiri Serpil adında bir öğrencisi okumuştu.Çünkü bu şiir Şule öğretmeni anlatıyordu.Emirhan şiiri çok güzel okumuştu.Arkadaşları Emirhanı çoşkuyla alkışladılar .Şule öğretmen Emirhanı tebrik ederek yanağından öptü.