Dün gece rüyamda bremen mızıkacıları ile Werder Bremen’de oynuyorum. Son derece ofansif ve Almanız. Orta sahadan horozun verdiği pasla çaprazdan ceza alanına giriyorum. Birden yanımda bir trafik polisi beliriyor. Emriyle sağa çekiyorum. Çok hızlı gittiğimi ve kramponlarımın bağcıklarının nizami bağlanmadığını söylüyor. Sırt numaramın da - 10 olur kendisi ayıptır yazması- tedavülden kaldırıldığını söylüyor. 100 Endonezya Rupiah’ı ceza veriyor. Hoca hemen duruma müdahale edip beni oyundan alıyor. Soyunma odasına gidip çayda çıra’yı almanca oynamaya başlıyorum. Biri gelip yoğurduğu çiğ köfteyi alnıma yapıştırıyor. Bir seviniyorum, bir seviniyorum öyle böyle değil... Sonra çıkıp alnımdaki çiğ köfreyle bankaya gidiyorum. Gözlüklerimi beğenmiş olacaklar ki beni hemen vezneye yönlendiriyorlar. Durumu anlatıp borcumu ödüyorum. Tam bankadan çıkacağım sırada belediye otobüsünün içinden annem bana sesleniyor "Oğlum hadi kalk, durağı kaçıracaksın"

Hemen kalkıp başımda dikilen heykele yer veriyorum. Üstümü güzelce giyip orta kapıdan iniyorum. Kız arkadaşım tam da sözleştiğimiz gibi beni Taksim meydanında bekliyor. Yanına gidip "çok çılgın bir şey yaptım senin için" diyorum. Elinden tuttuğum gibi peşimden sürükleyerek ve de fonda Âmeliê filminin müzikleriyle koca bir binanın önüne getiriyorum. Şaşkınlıkla gözleri doluyor. Yok, böyle değildi, tam olarak şöyle oldu; Gözleri şaşkınlıkla doluyor; böyle güzel... Bana sarılıyor ve "kimse benim için böyle bir şey yapmamıştı" diyor. Gururla çayı bardağıma dolduruyorum. Ve fırsattan istifade bir öpücük de ben kopartıyorum sonra ekliyorum;

- Artık gazino, bar kapatma devri bitti kızım. Bak senin için koca gazeteyi kapattım...