İnsan neden kendi duygularından emin olmaz ki? Neden karşısındakinin duygularından emin olmaz. Ya da bildiği halde kendine itiraf edemez? İstemediği için mi? Veya onu çok sevmekten korktuğu için mi?

Bağlanmaktan, çok sevmekten, onsuz yapamamaktan, her yerde onun gözlerini aramaktan… Kimselerde hissetmediği samimiyeti onda hissetmekten…
Saatlerce onu düşünmek, günlerce onu özlemek…

Kötü giden olaylar mı? Emin olamamak mı? İnsanların senin arkandan konuşmasına ne demeli? Hem de en asılsız şekilde. O yakıştırmalar, kötü iftiralar, birileriyle aralarını bozma çabası… Nedir bunlar sence?
… … …

Bunların hiçbirini bile bilemezsin…
Cesaretli olmak zorundasın çünkü özgüven lazım.
Sevmelisin mutlu olabilmek için…
Dokunmalısın hissedebilmek için...
Düşünmelisin anlamak için…

^^^^
Zorlama mesela zaman bırak, bırak da o seni yakalasın bu sefer. Saatlere bak! O zaman her şeyi anlarsın.
Zamanı geldiğinde öyle güzel duygular hissedersin ki… Çok temiz… Çok saf… Çok iyi niyetli… Bazı zamanlar anlamsız belki… Aşkında sözlük anlamı bilinmez…

DOLUNAY GİBİ!
Parlak ve güçlü. Belki önünde bulutlar olabilir, bazı zamanlar onu göremeyebilirsin bile. Ama bazı zamanlarda öyle bir gözüne çarpar ki gözlerini ayıramazsın ondan. Her hailiyle muhteşemdir. Bu zamana kadar onu nasıl fark edemediğini düşünürsün…
...insanların hayatları gibi…

Hiç kimse onun gözlerinin yerini tutamaz değil mi?
Hiçbir şey o duyguların yerine geçmez. İmkansız!
Hiç kimse bilemez içindeki duyguları, fark edemez…

Ama unutma!

Her zaman anlamak gerekli değildir ki…

KÜBRA GÖK