EFE ‘NİN OKUL HEVESİ
Efe uzun zamandır babasına yalvarıyordu, beni de okula götür diye.Babası da havalar düzelsin götüreceğim diyordu.
Bir gün Efe’nin evde canı çok sıkılıyordu. Pencereden dışarı baktı.İçini çekti.Güneş ışıl ışıl parlıyordu.Hemen babasına telefon açtırdı.
-Baba müsaitsen gelir misin? dedi.
Babası durumu anlamıştı. Tamam hemen geliyorum, dedi.
Babası kendi kendine, artık Efe’yi okula getirip,
öğrencilerimle tanıştırmalıyım, diyordu.
Efe, babası kendisini almaya geleceği için çok heyecanlanıyordu.Durmadan pencereden dışarı bakıyordu.

Efe zil sesini duyar duymaz hemen kapıya koştu.
Kapıyı açar açmaz babasının boynuna sarıldı.
Babası Efe hazırsan çıkalım,dedi.
_Efe :
Ben hazırım .
Efe, babasının elinden tutup okulun yolunu tuttu.Yolda babası tanıdıklarına selam vererek okula doğru ilerliyorlardı.
Okula yaklaştıkça Efe’nin heyecanı artıyordu.Babası bu durumu yatıştırmak için Efe’ye sorular soruyordu.
Okulun bahçesinden içeri girdiklerinde bütün öğrenciler Efe’nin etrafını sardılar.Öğrencilerden Özkan hemen Efe ile tanıştı.Peşine diğer arkadaşları tanıştı.Efe’yi de yanlarına alarak oyun oynamaya başladılar. Ve artık Efe çok mutluydu.