1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
886
Okunma
Ölüm, göz çukurlarıma oturmuş çoktan, karanlığın çöküşü gibi. Kurak toprakların çatlaklarından içeri akıyor ruhum aheste aheste. Gölgeme zincirlenmiş gibi, peşim sıra gelen uğultular; kabusu aratan çığlıklar.
Gecenin orgazmı yalıyor duvarları, duman basıyor odayı, ciğerlerim sökülüyor yerlerinden. Yamalarım dökülüyor birer birer, adları silik kadınların bedduaları damlıyor çarşafa. Uyanık olmak, doğmuş olmanın farkında olma kabusunu çarpıyor suratıma.
Zihnimi uyuşturuyor Tanrı’ların melodisi.
Çürüyorum.
Çürüyoruz.
Cevap Yaz
