peygamber elini seviyorum,ki yüzündeki gülen çocuklarını bir papatya tarlasında düşlüyorum...
saçların tarih bilmez bir zaman bilmecesi,ilk deniz aşımı rüzgarın
bulutla sevişmesinde doğdu
tel tel ayrılışları, en ufak bir kuşku vermeden ruhuma
inan özlemine yumuşacık bir aşk oldu...
adının çoklu bir inanç olması,her harfinin bir yaradılış hikayesi saklamasını andırıyor
ki biliyorum
adının her köşesinde bir hayat gizli,uçurtmalar salınıyor dudaklarının pervazına
ben huysuz bir asilikle seyrediyorum kirpik uçlarındaki kenti..
İsa doğmuştu bence,sen düşlerime gebe kaldığında
Meryem kucağına almadan tanrının hediyesini,aşk olarak kutsandım sesinin
incecik diriliğiyle...
az önce
daha demin
hiç bir anın daha büyümediği vakitte
seni ruhumun kıyısında seyrettim
uysaldı tenindeki gölgeler
gözlerinin kentinde
çığlıklar açıyordu akşam üzeri telaşında
ve ellerinin terlemesini öptüm
hemde binlerce yıllık hasretle....
şimdi özlediğim kadar susuyorum sensizliğe
bağdaş kurduğum varlığınla derviş sohbetindeyim
tespih taneleri dağınıklığı harfler ve içimin seyyah ılıklığı mevsimlerin...
bakma işte
kokuna delirdiğim bir ağaç gölgesindeki türküyüm
dilinin ucundan düşürüyorsun ya bazen o türküyü
işte bende düşüyorum o vakit aşkın dergah kapısına
avucunun seyir günlüğüne dolandır usumu
ne olur en saydam zamanın
en yıkılmış havarilerinde dokun yalnızlığıma
özlediğim gibi saklan kırsal çokluğuma
bir yasak dilin isyan benzetmesinde
ve başka lisanın kardeşliğinde dayan kentimize
ağır bir kül bırakırım izmaritin son nefesinde
ve ardından saklanırım
hiç vazgeçmediğim devrim gülüşüne.....


...


tüm sancılarımı uğrunda seviyorum
aslım sensin yüreğim sevdan
bırak kırılsın kapı çerçeve tüm korkular
senin ruhuna asılsın
en yürekli aşk ve düş sağanakları.......

...


yüreğimin aklına sığmayana....!