Sonbahar geldi bak bitanem düşen yaprakları seyretmeyi ne çok severdik...Yağan yağmuru esen rüzgarı severdik daha bi sokulurduk birbirimize...Bu sonbaharı sevemedim aşkım sevemedim...Ne yağan yağmur ne esen rüzgar getirdi seni bana.Soğuk üşüyorum üşüdükçe ilmik ilmik sensizlik her hücremi sarıyor yüreğim buz tutuyor.Ellerim sensiz beynim zonkluyor,hafızam oyun oynuyor sanki bana kayboluyorum sensizlikte..Zaman geçmiyor her saniye bir ömür gibi adeta sıkıyor sıktıkça nefes alamıyorum..yardım edin boğuluyorum...
İçimde her gün büyüyen ne?Korkuyorum infilak etmekten..Yanlış anlama sakın sevda değil beni sıkan anlamsızca ayrılığımıza neden olanlar sevmenin suç olduğunu düşünenler yüreklerine hiç sevgi tohumları atılmamış olanlardır.İsyanım onlara aşkımıza değil....
N e isyan etmek işe yarıyor ne haykırmak bir kale örmüşler etraflarına gözleri kör,yürekleri mühürlü,prangalar takmışlar ayaklarına bir adım atmamak için...Sevgi katilleri....
Hadi bizi ayırdınız..Yüreğimizdeki nasıl çıkaracaksanız...Bizim mutsuzluğumuz onların mutluğu mu olacak...
Nasıl bir duygudur anlamak imkansız...
Canım babamın altın değerinde ki nasihatları geliyor aklıma..’Bir gün gelecek seveceksin ,severken üzülüp acı çekeceksin her şey istediğin gibi gitmeyecek belki,sakın kızım yenilme,sevgin gerçekçe sonuna kadar savaş.Sevmek ve sevilmek çok değerlidir ona hakettiği değeri ver,vazgeçmek yakışmaz sana,sevenin başı hep dik olur sakın başını eğme’
Babam sana verdiğim sözü tutmaya çalışıyorum çok ama çok canım yanıyor ama asla vazgeçmiyorum..İnanıyorum ki benim hep yanımdasın bu gücü sen veriyorsun bana.Senin kızınım baba gurur duy sözümü tutuyorum.
miray..ankara..2005