Bir çiçeğin etrafına verdiği mutluluk, yansıttığı huzur gibidir çoğu zaman hayat.. Her şey yolunda gittiği vakit, sağlığımız yerinde, sevdiklerimiz yanımızda olduğu sürece, insanlar da etrafına onlar gibi neşe ve ışık saçabilir. Çok önemli, çok büyük kayıplarımız olmadıkça, üstesinden gelemeyeceğimiz dertler ile sınanmadıkça, belki de bir çok sıkıntıyı aşabilmek bizim elimizde. Aslında zor bir şey değil bu, istememiz ve de içimizden gelerek yapmamız gerekiyor sadece.. Asla ve asla unutmadan yaşamalıyız ki ! Dertler, kayıplar, kederler hepsi bütün canlılar için, bunlara rağmen umudumuzu yitirmemeliyiz. Hiçbir şey yok ki, sonsuz olsun bu alemde. Bu bilinci hatırımıza iyice kazımalıyız..
Öyle insanlar vardır ! Bütün iyi ve olumlu şeylere sahip oldukları halde, bunların farkına bile varmak istemezler. Hiçbirini kaile almadan sürekli umutsuzluk ve mutsuzluk hâlinde, hem kendine hem de etrafına dünyayı dar ederler..

Bahar tadında yaşayabilmek, çok azımız becerebiliyoruz malesef bunu.. Oysa, bahar denilince, aklımıza gelen ilk hangisi olur ? Bahar da iki türlü değil midir ? Ilkbahar ve Sonbahar.. Neden, bahar kelimesi genelde bize daha çok Ilkbahar`ı çağrıştırır ? Canlılık, yaşam, heyecan, yaşamak arzusu Ilkbahar`ın insana verdiği sonsuzluk hissidir bir nevi. Velakin hepte böyle olumlu değildir elbet ömür. Olumsuzluklara rağmen yaşamak ve çevremize olumlu şeyler yaşatmak gerekmez mi ? Asılında bizim üstesinden gelmemiz gereken, içsel dürtülerimizden biridir umutsuzluk ve karamsarlık.. Zaman, zaman Ilkbahar`ı yaşarken, kimi zaman da Sonbahar`lar olacaktır elbet ömür dediğimiz süreçte..
Sonbahar olmadan bir yaşam olur muydu, sizce ? Çiçekler de bilmiyor mu, bunu ? Ilkbahar`ın sonunda mutlaka sonbahara varılacaktır.. Ama, onlar her bahar bizlere renk cümbüşü yaşatmakatan hiç vazgeçmiyorlar.. Hayat aynen çiçeklerin bize yansıttığı gibidir..

Bir çiçek olmak dünyada, her hangibi bir çiçek işte.. Ben mesela Papatya`ları çok severim.. Kırların, ovaların, yaylaların çiçeğidir Papatya.. Zahmetsiz, kendiliğinden biti verir etrafta, beyazlığı ile saflığın en güzel örneğidir.. Insan ona baktıkça kendini arınmış hissedebilir.. Ya kokusu; öyle ağır değildir, sadedir ve sakinlik verir içimize, insanın gönlüne huzuru düşürür.. Sevgi pıtırcığı gibi biter yeşilin üstüne, bembeyaz süsler, düşleri.. Papatya`nın anlamı temiz bir kalptir. Saf bir sevgiyle seviyorum demenin en güzel yolu.. Kaç kişi var ki, bu dili kullanır ? Bir çiçeğin hayata yüklediği şu anlama bir bakın.. " Saf sevgi-ler " .. Keşke dünyada bizler de böyle olabilsek.. Yok mudur, böylesine güzel insanlar ? Vardır elbet insanlar arasında da, çiçekler gibi bir ömür yaşayabilen, çevresine her daim olumlu duygular aşılayanlar mevcuttur dünyamızda.

Elbette vardır, insanlar içinde çiçekler gibi anlam taşıyarak yaşayanlar..
Kimisi Gül`dür, kimisi Karanfil, yahut da Lale.. Mühim olan şudur ki ! Hangi çiçek olursa olsun, o çiçeğin soluncaya kadar dünyaya kattığı kendine özgü güzelliğidir. Hatta solduğunda bile, bir anı olur ,bir iz bırakır, kurutulur bazı çiçekler, nesillerce saklanabilir, onun kurumuş hâlinin bile kendine has bir güzelliği vardır. Çiçektir çünkü o. Adı üstünde, dönüşümün simgesidir. Aslında çiçek; bir tohumun öyküsüdür, tıpkı insan gibi..
Bir dervişimizin Koca Yunus `un sohbetinde de geçer " Sarı Çiçek ", Oradaki çiçek bir insandır, insanın toprağa varışı anlatılır.. Var oluşu simgeler, yaradılışı resmeder.. Bizler ilahi olarak dinleriz bu güzel eseri.
Yazımın sonunda çoğumuzun da ezbere bildiği bu anlamlı dizeleri, içimden gelerek sizlerle bir kez daha paylaşmak isterim.. Selam olsun ruhu güzel Yunus Emre`mize..

Not:

"Çiçek misali var olmak, çiçek misali toprakla buluşmak temennilerim ile"..

Yazan: Gönül Cesli


Sordum sarı çiçeğe
Annen baban var mıdır?
Çiçek eydür derviş baba
Annem babam topraktır.

Sordum sarı çiçeğe
Benzin neden sarıdır
Çiçek eydür derviş baba
Ölüm bana yakındır

Sordum sarı çiçeğe
Sizde ölüm var mıdır?
Çiçek eydür derviş baba
Ölümsüz yer var mıdır?

Sordum sarı çiçeğe
Evlat kardeş var mıdır?
Çiçek eydür derviş baba
Evlat kardeş yapraktır.

Sordum sarı çiçeğe
Boynun neden eğridir
Çiçek eydür derviş baba
Kalbim Hakka doğrudur

Sordum sarı çiçeğe
Sen beni bilir misin?
Çiçek eydür derviş baba
Sen Yunus değil misin?

Yunus Emre