AĞLAMAK..

Bir gün ben de mutluluğu yazacağım. Neşeli melodiler çalan piyanistler gibi zıplayacak parmaklarım kalemimde. Belliki özlemiş olacak mutlu olmak beni. Bir gün dokunacağım sana ’’hey naber ukala? Bak artık bende de varsın’’ diyecek olacağım. Bir gün gülmelerim anlatmayacak halimi;ağlayışım haykıracak ,o gün mutlu olacağım..Ağlamak; özlediğim bir durum..En özel halim ilan ettim onu. Sanırım bu yüzden kalktı kıçı; uğramaz oldu! Ulan ağlamak! Elbet bir gün karşılaşacağız. İkimiz de güçlü ve sağlam tipleriz dimi? Bakalım sonunda hangimiz kazanacak? Ah ağlamak,kahkahalarım sana ağır gelir taşıyamazsın. Gözlerim o kadar uzakken sana..
Boşver dedikodu yapalım;cüce şubat yaz oldu bu sene,mevsimler yedi kocalı hürmüz olmuş ; neresi delikti lan bu ozonun? Ayıcıklar ne yaptılar acaba bu kış? Ne zaman uyudular acaba? Elin şubatı bile havalara girdi. Ah ağlamak; ayıların uykusuzluğu kadar bile aklımda değilsin anladın mı? Gelme sakın. Yoksa..? Gündüzleri ben görmeden gelip gidiyor musun? Bende gece galip diye..

ALMILA ERDEM