BALIK HAFIZA..Bu gün,öyle bir an geldi ki,sokak hayvanlarına hazırlarken yemeğini..Her şey üst üste geldi ve..Onların tabağını yıkarken deterjan yerine,süt dökerken gördüm kendimi.Neyse,O ara güldür güldür başladı ve onu izliyorum işte..Konu hatıra defterine kadar geldi.Anımsarım,herkesin belli yaşlarda bir hatıra defteri vardı eskiden.Mesela X ,Y en sonunda da Z ne yazar diye tutulan defterlerdi onlar...Benim hiç olmadı..Şiir defterlerim vardı benim.Bir de okulda küme çalışmalarında,öyküler yazardım arkadaşlara.Oynamaları için..Maksat sınıf konuyu anlasınlar..Lisede de,felsefe grubunda,daima değişirdi karşımdaki gruplar.Onlar olması gerekeni,bilinmesi gerekeni savunurlardı.Ve karşıt grup onlar bile bile,yanlışı savunmak zorunda..O yüzden de hep ben benim başkanlığımda kurulurdu o karşıt grup.Artık nasıl bir oportünistsem,felsefe öğretmeni ilk menajerim..Babam,aferin delisisin de derdi…Irak İran savaşı da çıkar senin gibi üç kişi daha olsa da..Böyleydim işte..Neyse,gelelim şu hatıra defterine..İnsan unutsa da ,unutmaya engel bir bilinçaltı var..Ve baskılamak niye..Neden ihtiyacım olsun,dostlukları anımsamak için bir deftere..Hep derim:Ölünce nasıl bilirsin dendiğinde,önemli değildir iyi demeleri..Mesele,anımsadıklarında,iyi insandı diye anımsamalarına bile değil.Mesele,gerektiğinde anımsanmanı gerektirecek ne söylediğinde..