çok acı çekiyordu,dayanılmaz acılardı.60 yıllık ömrüne sığdırdığı kitapları titriyordu o inledikçe.öldürün beni diye bağırıyordu.Lütfen öldürün ve kurtarın bu acıdan.kurtarın beni dediği bir kaç kişi veya yüzlerce hayranı değil yalnızca baş ucunda bekleyen vefakar kapı komşusundan başkası değildi.Ve o durumda bile nezaket kurallarını elden bırakmıyordu.’lütfen bana silahımı ver,kendimi ben öldüreyim bari’ dedi.ama vefakar komşu buna karşı çıktı.bir an için dışarı çıktığında o acı inleme sesleri yerini sonsuza dek sürecek sessizliğe bıraktı.dönüp geldiğinde onu eli kalbinde gözleri kapalı,ölü halde buldu.dediğini yapmış ve silahıyla intihar etmişti.kanlar içindeki elini kalbinin üzerinden kaldırdı ve kalemini sapladığı yerden çıkardı.işte o günden sonra kalemlerden mürekkep yerine kan akmaya başladı!