Dün öğleden sonra Battal Köprüsü tarafından ,Otelin yamacından,dağa nefes almak için çıkmıştım.Yanıma biraz yiyecek ve içecek de alıp oyalana oyalana çıktım.Birkaç resim çekip,etrafı seyrettim,biraz gölgelerde,kaya kovuklarında dolaştım ve dinlendim.Şehrin gürültüsünden kafamı dinlerim çoğu kez..Saat 4:30 civarı indim aşağıya.İndiğim yerde ,daha önce de görmüştüm o vatandaşımızı, yanında bir küçük çocuk...Demek ki çok mücadele etmiş,kend içinde..ne kafasına dank etti,ne çaresiz bıraktı insanımızı bilemem.Sevinelim ki ,öğrendiğime göre bir şey olmamış..
Şu ölümlü dünyada neden kendimize dertler ediniriz,niçin olayları büyütürüz?orası meçhul...Büyük Yunus idi galiba bir söz geldi aklıma:Hor görme kimseyi,hiç kimse boş değil..İşte insanlarımıza kişilik kazandırabilirsek,insana insan olduğu için değer verdiğimizin farkına vardırırsak olay çözülür herhalde...
07.04.2014,Elbistan