Uyandım, uyandığımı hissettim ama gözlerimi açmadım. Öylesine, gözlerim kapalı yatmaya devam ettim. Kalkacak, gözlerimi açacak gücü bulamadım kendimde, istemedim bunu yapmayı. Düşünmeye ihtiyacım vardı, yaşamaya, seni. Bir süre panjurun arasından süzülen güneşin sıcaklığını hissettim ayaklarımda. Bir sıcaklık yayıldı vücuduma. Ve sen geldin. Yastığımın üstüne, başımın yanına, koydun başını. Başladık konuşmaya. Yine benim korkularım, tereddütlerim, yarınlara ait endişelerim. Ne olacağız, ne yapacağızlara aranan cevaplar. Her zamanki sakinliğinle bir bir yanıtladın sorularımı. Buradayım dedin yanındayım. Ben de seninle uyanıp seninle uyuyorum dedin. Ayrı olmamız birlikte değiliz demek değil dedin. Tenimi delip ruhuma girdin. Usulca eline alıp kalbimi bıkmadan sevgini fısıldadın kulağına. Sonra kendi yüreğini koydun yanına. İşte dedin sen buradasın, kimsenin görmediği, bilmediği ve anlayamayacağı kadar yakınsın bana. Ve sadece benim olan yerde gerçek ben le birliktesin. Tıpkı benim senin en derininde olduğum gibi. Biz i bizden başka bilenin, görenin olmadığı özel yerlerdeyiz. Biz, biziz. Saçımı okşadın. Tüy gibi bir öpücük koydun dudaklarıma. Ve güneşle birlikte panjurun arasından süzülüp gittin.
Gözlerimi açtım. Kalktım. Banyoya geçtim. Aynaya baktım. Seni gördüm.. Suyu açtım. Seninle yıkadım yüzümü. Yavaşça soyundum. Duşu açtım. Sen aktın başımdan aşağıya. Vücudumdaki damlalara baktım. Yaramazlık yaparken yakalanmış bir çocuk gibi gülümsedim.
Kimse anlayamadı o sabah niye keyifli olduğumu, ikimizden başka.....

Eser Aslanlı
izmir