İnsan, şehir, memleket üçgeninde, büyüdükçe küçülen, küçüldükçe büyüyen bir sır var, bir

paralellik var. Hatta insanı ör ör ör memleket olsun, çöz çöz çöz çocuk olsun dense,abartı

olmaz..

Buradan nereye mi gelmek istiyorum?

O halde yazının sonuna kadar sabredin derim…

Evet insandan başlayalım ve kalp isimli çekirdeğin,suda oluşturduğu ilk etkiye bakalım. İlk

halkanın oluşturduğu etki diğer halkalarda da hissedilir değil mi? Belki de kalbin rengi ne ise,

halkalar da o renge boyanıyor..Hani derler ya; herkes kalbinin ekmeğini yer diye, işte öyle bir

şey.

Sonra cismimizi bir ev olarak düşünelim.Duygu ve düşüncelerimizle bir sığınağımız. Bu sığınağı

biraz büyütelim, aile olsun…Biraz daha büyütelim, şehir olsun, içinde büyük bir aile gibi

yaşadığımız. Biraz daha büyüttük mü tamamdır. İşte milli bir aile fotoğrafı çıktı karşımıza…

Ne dersiniz şimdi başa dönelim mi?..Kalbimize bir bakalım.Siz ne görüyorsunuz bilmem ama ben

gördüklerimden pek hoşnut kalmadım. Sonra kalbimizin dört bir yanına aynalar

yerleştirelim..Niye mi? Birazdan lazım olur belki…

Gitgide kördüğüme dönmeye başladı bu yazı. Aynalar sağolsun, kalbimdeki kördüğümleri

olduğu gibi yansıtmış olmalı. Oysa ben muhabetten kördüğümler görmek isterdim aynamda

ama ne yapayım ki manzara bu çıktı..

Hadi bir de bizim minik aynalarımız olan çocuklarımıza bakalım, onlar ne alemde…Öyle ya,

çocuklarının yanında kavga etmekten çekinmeyen ebeveynleriz ne de olsa…(Bari tartışmanın

adabını öğretebilseydik hal ve tavırlarımızla..) Onlarda bilsin herşeyi değil mi ama…

Fakat aynada ki görüntü beni ürküttü doğrusu. Hatta nasılsa taaa uzakları da gösteriyor bu

minik aynalar. Aman anlatmayayım en iyisi, ne olur ne olmaz dua hükmüne geçer de…

Aynalarımız birbirinde yansıya yansıya dürbüne döndü sanki. Hal, istikbalden manşet haberler

verir mi bilmem ama, maziden makaleler okutturuyor bizlere…Bilmem anlatabildim mi?

Neyse, diyeceğim o ki biz bir toplum emziriyoruz hep birlikte. Gelin helalinden besleyelim.

Gıybet tecessüs, iftira, hakaret, yalancılık, küfür, kin ve düşmanlık gibi haram katmayalım.

Çocuklarımızı da manen kirletmeyelim.Onlara “temiz toplum” bırakalım, kin ve nefret toplumu

değil.

Bunun için ne mi yapalım?

Hep birlikte dönüp kalplerimize bakalım.Ancak tabii ki ümit bineğinden düşmeden…

Not:Bu yazı herhangi bir öğreti içermemektedir.Sadece iç alem ve dış alemin paralelliğini

ortaya dökmek için yazılmıştır.Gerisi aynalar(ınız)a kalmış…