ağlarken çocuk sesi
vicdanda ağlardı bildiğim zamanlarda
akvaryum ardı bakan hayata kadınlar
doğurduğu hayatı
pisliği süpürülmüş dağlara bırakırdı
yalın bir hali vardı aşkın
yalın bir hali vardı halkların kardeşlik bakmalarının
ağlarken suslar
konuşan cümleler basardı haykırışı
nerede demeden yaşlı filozof
tüm yapraklar rüzgarlanır
ve bilinç rüzgarı konardı yaşama...

kim boğdu özgürlüğü
kim ihanet etti saklanmış tüm düşlere
yoksul aşklar çoğunlukla varoş bakardı
elinde zaferle çocuklar düşerdi yolların rahmine
aşk üzerine resimler çizen eylemler mavileri severdi
severdi devrim koşmalı kadınlar rüzgarın ellerini
şimdi kurduğum ülkenin
ağıtlı kentlerine sürgün terkler
hey kıyısı kanlı acılar
ahh yorulmaz gelgit başkaldırı
üzerime geçirdim hayatı
ve ellerime sürdüm umut sağanaklarını
gün arşın alıyor gözlerde bak
artık ya hep ya hiç dolduracak yüreğimize hayat...

iklimsiz kalmaya karşı düş birliği insanlarda.......