’Yaklaşık yarım saat kadar oluyor.Forbest caddesinde yürürken küçük bir erkek çocuğu yanıma koşa koşa geldi.Annesi ardından oğlum dur yavrum dur.Çocuktaki hıza yetişmek ne mümkün!Eğildim, efendim canım dedim.Annesine baktım ve tebessüm ettim.Karşılık verdi kadın.Elinde kırmızı renkli uçan bir balon vardı.Abi dedi gene.Efendim dedim.Bu balon senin olsun dedi.Neden dedim.Havaya atarsın dedi.Ama o senin dedin hem havaya atsam ne olacak diye sordum.Ben bunu havaya atınca çok mutlu oluyorum dedi.Durdum.İnan durdum.Saniyeler içinde bir sürü şey geçti aklımdan.Ve diken diken oldu tüylerim.Annesine baktım.Kucağıma aldım ve dedim ki gel beraber havaya atalım, beraber mutlu olalım.oley dedi ve gülmeye başladı...
Şimdi o balon gökyüzünde...
Biliyorum çocuk, belki bir daha görmem seni ama.
Ama çok teşekkür ederim.
Sana çok teşekkür ederim.