Seni rüyamda gördüm, geçen gece, ama sorma anlatmam başımın nasıl omuzunu yastık bildiğini...
Gördüm seni, ellerim ellerine kenetli.
Lakin sorma anlatmam sarılışını... rüyada dahi olsa güven kokması ne güzel bir ilişkinin!
"yanımda uyu, uykumzu da bölüşelim ekmek misali" dedin. ama demem ben bunları sana; bu benim rüyam, anlatmam sana...
Uyumak omuzlarında; sana hem ait hem sahip olmak!
Anlatsammı sana? O kadar gerçekti ki! Acep rüyamıydı...

Anlatamam; ellerinin, ellerime söz verişiydi sanki o tutmalar...
"bırakmam" diyordun, "ta ki sen isteyene kadar" ben susuyordum (susmam ya, rüya işte).
şimdi diyorum, İstesem dahi sen bırakma! Rüya değil. ki zaten rüyalar bizim değil! Bilirim tamamen hayal ürünü...
Çok gece önce gördüm, unuturum sandım, unutmadım! Aynı rüyanın tekrarı olsa hiç sıkılmadan görmek isterim.. Rüyayı anlatsaydım sana, eminim sende hiç uyanmamamı dilerdin! Uyandım.
başımı, omuzundan kaldırır gibiydim; yastıkta gözyaşlarım..
Aradan geçen her gün dayanılmaz oluyor sana özlemim. Utandım.
yastık misal omuzunu, ellerimi sahiplenişini, sarılışını, gitme diyişini özledim. burnumda tütüyor güven kokusu; ben, bakışındaki özlemi özledim...
Seni değil aradaki bağı seviyorum.
Rüyalarıma teşrif etmeniz bayım, sizinle aramızdaki ilişkinin imkansızlığını anlatıyor aslında; hani derler ya, anca rüyanda görürsün! işte o misal...
işte o kadar imkansızsın!
Ama benimsin...
Benim İmkansızım.
İmkan(sızım)sın!

Salise Erol (saale)