Sanat, duygu ve düşüncenin dışa vurumu ise, temelde bireyseldir. Kendi benliğini yansıtan, herkesin farklı anladığı, gerçek yorumunu sadece yazarın bildiği sanat... Eserin biricik olması bunu gerektirir. Sevgi ve zarifliğin dokunuşuyla oluşan eser, sanat eseridir ve bireyseldir. Sanatçı sanatı etkilediği gibi, sanatta sanatçıyı etkiler. Yine de anlaşılmaz bir hal alır...

Temelde bireyseldir dedik. Genelinde ise faydacılık yatar. Sanatçı, sanat eserini yazarken, toplumu göz önünde bulundurur. Toplumun kültür ve düşünce yapısına göre eserlerinde faydalı olmaya çalışır. Tüm ilgileri sanatın akışına yoğunlaştırarak kültür düzeyinin arttırmak, sanatçının temel amaçlarından biridir. Bu şekilde toplum, sanata eğilebilir...

Birde maddiyat gözetenler vardır ki, bunlar sanatçı değil, sanat satıcısıdır. Sanat eseri oluşturmak için zihnini zorlayanlar... Bu kişiler sanatı bir ticaret unsuru(!) olarak görmüş ve yoğun bir eleştiriye maruz kalmışlardır. Bir tarafta kalplere nakşedilen, duygu yüklü sanat eserleri, öbür tarafta ise beyhude bir beğendirme çabası yine de. Aslında suç sadece onların değil. İnsanların geçinebilmek için adeta yaşam mücadelesi verdikleri bu dönemde, sanata nasıl sanat gözüyle bakılabilir ki..? En nihayetinde de sanat dendi mi, sadece resim, müzik, şiir gelir akla. Sanat değersizleştirilir.

Karın doyurmayan sanat. Evet... ne beklenir ki...