bıçak altına yattı kalbim,yanmadı canı yakmışlığın kadar...!kimsem yoktu başımda çok ağladım herkes canım yandı sandı kimse bilmedi derdimin sen olduğunu...yıllar geçti bak sensiz nerdesin ne haldesin bilmiyorum...olmaz derdik hani...açmaz güller ikimiz biz olmazsak...çok gül açtı ama hiçbirinin solgunluğu soldurmadı gençliğimi soldurmuşluğun gibi...ben seni çok sewmiştim lanet insan...şimdi nefretten nezaman bahsetseler bir sen geliyosun aklıma bide aşk...adını anmıyorum uzun zaman oldu...soranlara "o" diye hitap ediyorum...birzaman adına kaderim derdim şimdi adını bidaha hiç anmamak üzere sildim...
şimdi hayatı mı sorguluyorsun,ardında bıraktığın hayat mahvattiğin bi gençlikten başka hiç birşey değil...kalbime atılan neşterler bana hayatın gerçek yüzünü gösterdi...aşk mı aşk hayattki en yalan şeydi aslında...ya sende kaybettiğim için bunca yalan gelişi bana yada yıllara sığdırdığım efkarların gençliğimi çok ezmesi sebebi...
ben hayatı kazandığımı sanarken yenilmişim...ben artık anladım boşuna kendimi yemişim...
günlerce gel diye yalvardım hepsini geçtimde neşterler solumda dans ederken;yoktun..we şimdi sen hergün gelsen,hergün yeniden terkedesim war seni...