Zamanın ötesinden bir sevda çıkıp geldi sarıldı aykalarıma
Öylesine özlem doluydu ki terk edemedim onu hiç bir zaman
Var olduğum günden beri içimde savaştığım tek nedenmiş oysa
Bir kemanın namelerinde beni alıp götüren tek sevdammış
O yıllardır beklediğim hiç gelmeyecek olan gizlediğim sevdam.

Zamanın ötesinde adını koyamadığım bir duyguydu o sanki
İçimde beni tarifsiz duygulara sürükleyen msasalsı bir hikayeydi
Martılar uçuşurken kıyılarıma vuran ilk çakıl taşımdı o sevdam
Her gün batımında elimde bir şarap şişesiyle sabah ettiğim
Çok uzaklardan sesini duyduğum bir hayal dünyasıydı sevdam.

Her son bahar ayında yaprakların dansını izlemek gibi bir şeydi
Alıp eline hayallerini onunla bilmediğin yolculuklara çıkmak gibiydi
Bir hayal kahvesiydi bir tutam sevginin dışa yansımasıydı sevdam
Kıyıya vurmuş bir sandalın içinde güne merhaba demekti adeta
Bu sevda insanı derinden yakan isimsiz bir yangın gibiydi adeta.

Kendini rüzgarın esintisine bırakıp kuşların cıvıltısını dinlemekti
Ağaçların çiçek açıp uçsuz bucaksız çiçek bahçelerinde koşmaktı
Bir elma şekeri alıp onu özgürce sevdiğinle yemek gibi bir şeydi
Bu sevda çok uzaklardan gelen adını anınca kuşlar gibi uçtuğum
Ruhumu kelebekler kadar özgür bırakan tek sevdaydı bu sevda.

Bir ressamın narin dokunuşlarına benziyordu sanki bu sevdam
Göklerde kelebekler gibi uçuruyordu ruhumu özgürdüm artık
Kötü olan her şey güzel geliyordu artık gözüme çok bu sevdam
Öyle bir sevdaydı ki sevmediğim her şeyi sevdiriyordu ikimize
Zamanın ötesinden gelen bu sevda kaybettiklerimizi verdi bize.

Ufuk GÜNEY