Şimdi yoksun. Özlemin, yokluğun beni deli ediyor. Sesini duyamamak, kokunu hissedememek, ağladığımda yanımda olmayacağını bilmek , elini tutamamak ve tutamayacak olmak beni çileden çıkarıyor. Hayat seninle güzeldi, senin aşkınla hayat daha bir güzeldi. Her şey de bir parça bile olsa mutluluk vardı seninleyken. Şimdi o da seninle beraber yok oldu. Mutluluk, huzur hepsi seninle gitti. Geride bana sadece savaşmak kaldı, ayakta kalmak zorunluluğu kaldı. Müzikle bir bütün halde yaşamaya çalışmak kaldı. Her saniye merak duygusuyla yaşamayı öğrenmeye çalışmak düştü bana da. Yine eski hayatıma döndüm. Yine yalnız kaldım. Ne kadar yalnızlıktan uzak durmaya çalışsam da o beni bırakmıyor. Tam tersi sevdiklerimi elimden alıyor. Bazen sebepleriyle bazense sebepsiz...
Şimdi ne olacak bilmiyorum. Geriye dönmeyeceksin ama ben hep geride kalacağım. Bu şehrin bütün sokaklarında biz varken senden uzakta yaşayamam. Nasıl dayanacağım meçhul. Kalbimde, kafamda kocaman bir soru işareti her şey. Sadece geçen her gün, her saat, her saniye canımı acıtmaktan başka hiçbir işe yaramıyor. Hiçbir şey bana güç vermiyor, tam tersi benden olan gücümü de alıyor.
GEL ARTIK... (Eski) Sevgilin dayanamıyor sensizliğe. Özlemin mahvediyor onu. Sana uzaktan bakmaya, yanında olamamaktan, kokunu içine çekememekten çok rahatsız durumda. Yardım et ona ve bir kere olsun kendine verdiğin sözü unut ve GEL. Sen ona bir adım at, o sana 10 adım atacak. Sen sadece gel, çok uzadı her şey. O çok özledi seni..