Sabah bir çok güzelliğin üzerine yükselir.Ufuk çizgisini hayal edince aslında nerelere kadar doğruluk dağıttığını anlayabilirsiniz.Sonra peşinden karanlık belirir.Birbirini kovalayan 2 büyük güç,sabah ve akşam.Bu metafor yıllarca iyilik ve kötülük arasındaki bağa benzetildi.Birbirini kovalayan ama ilk hangisinin kaçmaya başladığını hiç bilmediğimiz bir döngü bu.Hangisinin kaçıp hangisi’nin kovaladığı Bi tarafa,hangisi’nin gerekli hangisi’nin gereksiz olduğunu tartışmayı hiç düşündünüz mü? Karanlık olmadan aydınlığı,aydınlık olmadan karanlığı anlamayı denediniz mi.Evet karanlık her zaman kötüdür ama kime göre.Bu kuramı kim atmış ortaya ve kim neden ve neye sığınarak inanmış.Maddeye mana yükleyen bizken,kendi dağarcıklarımızdan damıttığımız ince fikirleri bir süre sonra Yaradan’a yükleyip,o istemiş ve oldurmuşcasına inanmaya başlıyoruz.Doğa ve hayat aslında saf ve fazlasıyla sığ yaratıldı.Doğaya ve hayata olumlu ve olumsuz anlamları insan kattı.İyiye iyi kötüye kötü demek şuan kolay olabilir,ama güneşte yanmak bundan 2 milyon yıl önce kuzey kutbunda yaşayan bir yerli için hiçte olumsuz bir olgu değildi.O yerli sadece ısının ne olduğunu biliyordu ve ona ihtiyacı olduğuna inanıyordu.Isının sınırlarını,60 derecelik çöl sıcaklarını hiç yaşamamıştı.Bundan dolayıdır ki bir bedevinin kutuplarda anlattığı çöl hikayeleri oranın insanlarına fazlasıyla abartılmış,ütopik masallar gibi gelirdi.Ve oda ne ! Bedeviler bir anda sürekli yalan söyleyen,masallar anlatan ve neredeyse kutup insanlarının taparcasına ihtiyaç duyduğu sıcağı kötüleyen zararlı insanlar haline geldiler.Yani bedeviler kötüdür.İşte anlamsızca yüklenmiş bir kötülük misyonu daha.Bu olayı yüzyıllarca bu şekilde devam ettirince kutup insanlarıyla bedevilerin ezeli düşman olmalarına şaşırmamak gerek.Biz bir şekil çizeriz,bir alet yaparız,bir fikir paketleriz fabrikamızdan.Sonrasını zaman,insandan aldığı enerjiyle yoğurup nesillere aktarır.Aktarım sırasında belli olur iyimi,kötümü oldukları.Her gelen kendinden bir şeyler katar.Değişim süreci hiç bitmez,hiçbir zaman tamamlanmaz.Hasılı demek istediğim bugün iyi olanın yarın kötü olması uslanmak bilmeyen fıtratımıza bağlı.Bundan sonra kötü veya iyi dediğimiz şeylerin üzerine bir kez daha düşünmemiz iyi olacak sanırım,yada kötü olacak,öyleye fazla kurcalamamak lazım 