Bu gece kavuşmak istemiyor göz kapaklarım... Lamba kapalı ama odam aydınlık,belki kar yağıyordur deyip kalkıyorum yataktan. Perdeyi aralıyorum hava bulutsuz, yıldızlar her yerde. ’’yine yanıldın’’ diyor içimdeki ses ’’her zaman ki gibi yine yanıldın.’’ Hak veriyorum. Dışarı çıkmak istiyor canım, saatin varlığına aldırmadan. Sokaklar soğuk olmalı yatağımdan /vazgeçiyorum. Gözümü her kırptığımda aynı acı. Sanırım gözlerimin en son istediği şey, uyku bu gece. Sabahı düşünürken buluyorum kendimi birden. Uyumasam nasıl bir gün geçiririm diyorum kendi kendime. Ne yaparsam yapayım şimdiye dek kaybettiğim kadar çok şey kaybedemem herhalde. Eski sevgililerim yada sevgililiyemediklerim ne yapıyordur şimdi acaba. Kaç kez akıllarına geldim hayatlarından çıktıktan sonra. Köşe bucak kaçsamda bu sorudan, işte soruyorum. Hani şu saf, temiz, katıksız dediğim sevgim ne kattı onlara. Ben sevdim diye değiştimi anlamı aşkın. Yollar kısalmadı, en iyi bunu biliyorum. Şarkılar çoğalmadı yalnızlığım kadar. Yüzlerini geçirmek istiyorum film şeridi gibi aklımın ucundan /zorlanıyorum. Oysa bir zamanlar her biri bir anlam taşıyordu hayatıma. İsimlerini söylemeliyim, sevdiğim bir şarkıyı söyler gibi. Önce en sevdiğim, en özlediğim sonra, hiç kaybetmek istemediğim ama kaybettiğim, ellerimle yolcu ettiğim, kendimi sevdirmeyi beceremediğim, terk ettiğim, terk edişini kendime yediremediğim, bildiğim, bilmediğim, bilemediğim...Hoş geldiniz herbiriniz loş odama. Hoş geldiniz bomboş bıraktığınız hayatıma. Çok zaman olmuştu görüşmeyeli...



hepiniz hoşgeldiniz.



13.11.2006 04:??



stc