iki türlü kadın vardır

birincisinin eşi akşamın gelmesini iple çekiyor,
gün boyu eşinin güler yüzle karşılayıp, hoş geldin
öpücüğü ile içeri buyur edileceğini, huzur içinde
bir akşam yemeğini ,yemekten sonra hoş bir sohbet
le kahvelerin yudumlanacağ ını hayal edip durur
akşam eve koşa koşa gelir.eşinin yatarken taranarak
en güzel kokuları sürerek kendisine ne kadar değer verdiğini
düşünmek bile onu mutlu etmeye yetiyor.

ikincisinin eşi akşam olmasını hiç istemez
gün boyu karısının ettiği dırdır lar kafasını
karıştırıp durur ,kendisine keşkeli bir sürü
sorular sıralıyor ama hiç birine cevap veremiyor
akşam eve dönerken , ayakları iki ileri bir geri gidip durur
ve nihayet eve gelince kapı mı açılır mezar mı
onun için fark etmiyor .yine surat ,yine şikayet
yine kaprisler ve iğneli bir sürü sözler.
ve yatarken eşinin yüzündeki acayip maskelerin
kendisini ne kadar tiksindirdiğini bile bile
o yatağa girmeye mahkum olması ne kadar
aşağılık bir insanla hayatını birleştirdiği
hayatında acı bir burukluk olarak hep
olacaktır.

yukarıdaki iki örnekte bir yaşam biçimidir
değerli dostlar. bana garip gelen ve kafamı
devamlı olarak kurcalayan şey bu iki kadının da
insan olarak anılması,birinci örnekteki kadına
hakaret değilmidir
saygılarımla
cevdet altay.....08.03.2014