Aşığım demeye korkuyorum.Sevdiğimi söylemeye dilim varmıyor.Sevmek ve aşık olmak bu kadar güzelken,bu kadar sıcak ve heyecan verirken neden?diyorum.

Zaman, zaman vazgeçmek istesem de,bir türlü kalbimden çıkaramadığım,yapamadığım,korktuğum aşk.

Alıştım ben artık bu halime diyorum.Beklediğim umut ettiğim,güzel düşüncelerle hayallere kapıldığım,bir duygu karmaşası yaşıyorum.

Ümit ediyorum,bugün hayatımda değişik bir şeyler olur diye.Kim bilir,belki diyorum.Bir telefon sesi,bir bakış,bir gülümseme,bir davet yeter diye düşünüyorum.

Az şeylerde mutluluk arıyorum.Ama inanın onlarda yok.Hiç bir şey olduğu yok.Her şey eskisi gibi ,yerli yerinde...

Bense devam diyorum.Aşkın ve sevmenin her haline.Kader diye geçiştiriyorum.Yine umut ve hayaller.

En güzelleri,kimsenin bozamadığı hayallerim,mavi dünyam...

pembe rüyalar,aşk’ta...