çok insafsızsın be zaman.

üniversitede salak salak, amaçsızca dolaştığım günleri hatırladım az önce. garip oldum. o zamanlar hiç değişmem zannederdim. tabii zaman öyle işlemiyormuş.

ilkokul resmime baktım geçen. o tertemiz yüzlü çocuk ben miyim, tanıyamadım. galiba insanın ten rengi, ruhu kirlendikçe esmerleşiyor. çok tatlı bi çocukmuşum lan, hani böyle yanağını sıkmak istersin ya, o cinsten.

bir de kız vardı tabi, emine. anlaşılmaz ama saf bir aşktı bizimkisi. kız da beni seviyormuş, okulun son günü gelip söylemişti, taa 5. sınıfın sonunda. sonra merak edip facede aradım bunu ünideyken, bulamadım tabi. muhtemelen garibanın biriyle evlenip orta halli bir aile kurmuştur. okuduğum yerde kız çocuklarını pek okutmazlardı çünkü. gerçi inşallah ben yanılıyorumdur ya...

bir gün bi sınıf arkadaşı, bu kızla muhabbetimizi farketmiş galiba. gitmiş kıza ona aşık olduğumu söylemiş. aga kız sınıfın ortasında öyle bir tokat çarptı ki bana, eve gidene kadar izi kaldı yanağımda. sonra geldi özür diledi tabi,sonra daha çok görüştük o da ayrı mevzudur...

ikokuldayken, bir kızın evinin altında bmx’imle tüm gün dolaştığımı bilirim, birkaç hafta boyunca...hoş, kız çıksa gelse, ne diyeceğimi de bilmiyordum ya...

çok da çalışkandım bu arada, sınıf birincisydim haa...

ortaokulda sivilcelerle tanıştım. ve bende çok derin izler bıraktılar, hem yüzümde, hem kalbimde. yüzdekiler geçiyor ama, kalptekiler kalıyor be abi...

lise yalnızlıktı. üniversitede toparladım sonra. ilk aşkın acısı ve mutluluğu hala tazedir, şuramda durur. canı sağolsun, iyi ettiydi gitmekle. her erkeğin en az bir kere terkedilmesi gerektiğini anlamam zaman aldı. aslolan gitmekmiş aslında, kimse kimsede kalmazmış sonsuza kadar...

sonrası iş, sonrası nöbetçi sevgililer, sonrası yalan dokunuşlar, sonrası kendini kandırma çabası, kandıramamışlık...

zaman herşeyi aşındırıyor, herşeyi. en büyük aşkları, en eski düşmanlıkları, en büyük hayalkırıklıklarını,herşeyi...

ve öğrenmek hiiç bitmiyor, ömür yetmiyor öğrenmeye. yerim yok derken yanında bitiveriyor biri, gel dediğinde kaçıveriyor en büyük saadetler...

canı sağolsun kalanın da, gidenin de. hayat devam ediyor işte...