Ağzımı açmış,damlaların vücuduma girişini kolaylaştırıyordum.

Açık havalar bünyemi bozardı oldum olası.ölmek için en iyi yer burasıydı.kasavetin olumsuz anlama geldiğini söyleyenler halt etmiş.burada bundan mutluluk duyuyorum.

Kaç gündür ,bunları içiyor,yaprakları yiyordum.bacaklarımda dolanan şeyler... Etler,böcekler,bitkiler..gözüme giren bir damlayla kendime geliyorum.


Ayrıntılarını hakkınca hatırlamıyorum ama bu durumdan rahatsızlık da duymuyorum.önemli ya da önemsiz olması önemli değil.üzerine yeterince düşünmediğim bir-kaç söz işte.seni seviyorum.


Kapadığımda gozlerimi,beni öpüyordun.dudakların etliydi ama yeterince öpememekten olmuştu bu.kiminin aşınması bir yerlerde.bir şarkıya eşlik ederken.ağzımı şapırdatarak öpüp seni mümkün mertebe soğutuyorum kendimden.dilin eksilmiş ,kaç keskin sözcükten sonra.bana söyleyeceğin şeyler olmalı.kimi zaman sıkıntıya sokup rüzgarı.ağaçlar sesli konuşuyor biraz.yağmurdan ıslanmış kolları.ekmek elden su gökyüzünden.tembellik karakterinmiş.


Bir daha kapıyorum gözlerimi.öpmüyorsun gözlerimi dudakların aşınmış.yok olmuş bir ruhta esrimiş ağaçlar.peltek ,bir şarkı tutturmuş.yağmurlar karanlık.bulutlar kopmuş yerinden.başımızın üstünde.


Hanidir ölmeye yelteniyorum.bir çukurda bekliyorum.hiçbir şey yok.birkaç parıltı.birkaç tanıdık ağaç ve börtü böcek.idaresini yitirmiş bir azap.üzerime çörekleniyor.

Debeleniyorum.