çocukluğum geliyor aklıma büyümek istemiyorum anne ne mutluyduk çocukken bir misketin ardından koşarken saflık vardı içimizde kirlenmemiş samimiyet vardı yalan riya nedir bilmeden yaşardık her kez bir şeyler toplar sonra paylaşırdık gazoz kapaklarımız vardı toprak tı oyun sahamız ne tahvil vardı ne senet ömrümüzde bir bardak sütümüz baş ucumuzda duran dost gibi o zamandan bilirim gerçek dost nedir diye şimdi para ihanet ve sadakatsizlik almış başını gidiyor hedefsizce ummana insan satmalar hit olmuş dost nedir bilen yok yabancılaşmışız çocuklarımızla komşuluklar kaybolmuş derdini bilen yok kapital olmuş her bir münasebet sevgilinde sevdigğnde para sanki paran varsa her kapı açılır ardına kadar alısın tadını lakın ’’kir pas’’ tadında geçici hevestir sadece doyum almadan rahatlamak gibi bir görev olmuş yapılan eylem ruh yok olmuş kirli bir dünyanın kirli oyunu bizlere sunulan