Yüreğin de tutsaydın beni;
Hakkari’nin barut kokan dağlarında ters bir lale olurdum,Kaçkar’lar da kardelen,nazlı bir gelincik olur süzülürdüm Konya’nın bozkırında,Kızılırmak gibi akardım yatağımda,Hiç şikayet etmezdim Perşembe yaylası gibi yalnızlığımdan.Ilgıt ılgıt eserdim Egede.Kırk ikindi olur dökülürdüm Anadolu’nun kıraç topraklarına.
Yüreğinde tutsaydın beni;
küçük bir serçe olur konardım ahşap pencerelerin demir korkuluklarına,Gurbetteki yavrusuna ağlayan bir ananın göz yaşı olur akardım yanaklarına.
Sen yüreğinde tutsaydın beni;
hırçın dalgalarım dövmezdi Karadeniz’in kıyısını,yolunmazdı en güzel yerlerden papatyalar fal bakılmak uğruna,koparılmazdı güller dalından.
Yüreğinde tutsaydın beni;
Üşümezdi ellerim,kor olup yanmazdı yüreğim.Kaybetmezdim yolumu en bildiğim yollarda.Gülen yüzümü aramazdım aynalarda , bakmazdım her gıcırdayan kapanın ardına,aramazdım her duyduğum seste senin sesini.
Sen yüreğinde tutsaydın beni;
Yüreğinle soğutsaydın yanan yüreği mi.Sen işte sen ey sevğili…

Yüreğin de tutsan ;
DAĞILMAZDIM....
Abdullah KARTAL