Anneler Günü…
Annemin günü, doğum yapmış canından can çıkartmışların günü
Şefkatle yansa da yüreğim ben anne olamadım ki anne

Her kadın annedir diyenlerin yaramı sarmak niyeti…
Ben dokuz ay, yediğime, içtiğime dikkat ederek yaşamadım ki…
Nasıl bir şey kordon bağınla beslediğini düşünerek, tütüne veda etmek anne…

Bütün çocuklar benim ,bütün yetimler koynumda ağlar desem de... acılarını hissetsem de içimde, atan bir kalp atışını hissetmedim ki…
Ya da hareketsiz kaldığında ki o anaç korkuyu, paniği ,kaybetme endişesinin ne olduğunu bilmiyorum ki…
Ayaklarım beşik olmadı zemheri gecelerde…Bir bebeğin ağlamasına, gözünden akan billurlara dayanamadığımı düşününce, sen bana göre katmerleşmiş sevginle, nelere göğüs gerdin bilmece…
Nasıl bir şey nefes almak, evladın ateşlendiğinde hayaliyle inliyorum delice…

…
Vücudum halen bir genç kız gibi…
Hamileliğin çatlamış derisi bu kadar mı özlenir anne…
Bizi izlerken, yağmurun yasası hissettiriyor ya kendini sessizce
Nasıl bir gurur kim bilir büyür günden güne...
Kızdığında dahi kucaklamaların insani şefkatin ötesinde...


Hani anne olunca anlayacaktım seni /seni anlamaktan yoksunum anne
Şimdi susuyorum kalemimi kaderime bileyip ağlamak düştü hisseme…

Seni anlayamadım ,özür dilerim affet, üzgünüm anne…
Senin ve bütün annelerin güller konsun gönlüne…
Gününüz kutlu olsun anne.
Gözlerimi siliyorum senin muhabbetinle.
İyi ki varsın Anne.


Zühal Z...