-Kafamın içinde hayatın ezberliği var, ne zaman bir köşe görsem; oradan döneceğimi biliyorum.. Yokuşun yoracağını, kaldırımların sınır olduğunu, gecenin tehlikesini biliyorum.. Biliyorum kalabalığın gürültüsünü, sabahların başlangıçlarını ve yağmurların davetkar olduğunu..

Kafamın içinde çıldırtan ezberler; 3 öğün yemeği, ayın 1’inin ne demek olduğunu, işlerin sabah, uykuların gece olduğunu hatırlatıyor bana.. Hatırlatıyor bana iflasın kötülüğünü ve barınmanın gereksinimliğini, depremlerin öldürebileceğini, haberlerin şekil değiştirebileceğini..
Gösteriyor bana, bacakların çekiciliğini, eğlencenin aptallığını çılgınlığın yeter artıklığını.. Işıkların gösterisini birde..

Kafamın içinde ezberler, oraya buraya savuruyor beni; biliyor bunu yaparken benim vazgeçmemi istemediğini; veriyor bir umut ışığı yüreğime yolu gösteriyor mesela, yada bir kaç rüyaların zenginliğini, koyunların olduğu bir kırı , ırmakların saflığını.. Aşkın heyecanını ve ardının önemsiz oluşunu..
Ve böylelikle tutuyor beni yaşamda..
Cumartesileri kullanıyor sonra pazartesilerle yıkıma başlıyor, döngüleri mubah kılıyor kafamın içinde ki ezber. Gün onarıyor,gece batışlarını, geçmiş onarıyor, geleceği..

Kafamın içinde ki ezber biliyor beş’in ardında ki altı’yı, cumanın mübarekliğini, isyanın sorgulanabilirliğini.. Biliyor iste uçakların yapay olduğunu, aynanın yanılsamadan, ışığın karanlıktan başka hiç bir şey olmadığını.. ve elbet tutsaklığın daimliğini..



KırmızıKurbağa