0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
524
Okunma
’’Merhaba hocam. Benim oğlan bundan sonra burada kalacak... ’’ Gibisinden cümlelerle başlamıştı bile bile olan beş yılılık esaret. Kapanmıştım kendi kendime, nerdeydim nerede! Köyümü özlüyordum kesin olan birşey varsa; bisikletimi hatta kuş lastiğimi...
Derdimi paylaşacak kimim var babamda gitmişti artık başı böyleyse sonu nasıl olacaktı? Birine bi şeyler anlatmaya çalışsam yaşın kaç derdin olsun dirmiydi?
Küsmüştüm babama artık konuşmayacaktım, dik başlı bir tavıla almıştım bukararı. Biladere sinir olyorum şimdi mafolmuştur bisikletim diyor içten içe yiyiyordum kendimi.
Garip olan, buşekilde başlayan beş yılın heycanla tetiği çekmek için bekleyen çocuğun deneyimi gibi gliyordu.Garip değilmi; av yapanlar bilirler
