Ne demek hissetmek...
Birgün bir yerlerde yaşamın en ücra kesitlerinde, bir akşam güneşinin yansımalarında veyahut kor ateşlerden geçmeyi gözü kapalı kabul ettiğim bir noktada ilk adımı attığımda içimde duyduğum inceden keskin bir notayı yudumladığımda..
Belki de kalbimin çırpınabildiğini(!) seyre durduğum an hissediyor olacağım ama öyle bilinenin aksine kanatlarla beni benden alıp beni bana geri katmalı daha fazlasıyla..
Tek başına bir fiil olmadığını biliyorum. Birbirini takip edecek olayların ilk zinciri olduğunu da..
İyi başlayanların iyi devam ettiği, kötü olanların ise kök salıp seni içine çektiği arsız duyguların beslenme biçimi.
Her insan gibi hayata tutunmaya çalışan, vurdumduymazlığın kraliçesi, kocaman gülücüklerini çevresine döküp saçan, insan diyerek öpüp başını üzerine koyan kızın içine yolculuk yaptın mı sen hiç ?
Benim asıl yolculuğum bu işte. Gidecek başka bir yol iz bilmeyen naif duygularla hassaslığını en sert kayaya benzer maskesinin ardında taşıyan bu kızın kim bilir kaçıncı yolculuğu bu.. Sayılarla aram iyi değildir. Öyle iç yolculukları yaparım ki, nasıl başlayıp nasıl bittiğini bilmem, farkına bile varmam.
Bu yakıcı dehlizimi en sevdiğim insanıma anlatırken kendimi biraz suçlu biraz mahcup hissederek bir yere varamayacağımı bilsem de nasıl aşacağımı bilmiyorum..
Acziyetler bir kenara insanın insana ihtiyacı var..