Sessiz, nefessiz, korkunç, karanlık, yalnız, huzursuz, uykusuz, usulca, yavaşca, pişman. Karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık…

Odamı bazı geceler aydınlatmayan ay ışığına tüm sitemim, müphem bir ışık beliriyor ama yetmiyor; tıpkı sen gibi, kış güneşi gibi, nem yaşı gibi.

Göğün en uç noktasına uzanmaya çalışan ağaç dalı, denize savrulan bir taşın suya koyduğu direnç ve hayallerini gerçeğe dönüştürme çabasında olan insanlar. Menhus kaderin en acı ve en belirli aldatmacasıdır canlı cansız tüm varlıklara yüklenen -amaç- adını verdiğimiz sözcük.

Olmayacağını bildiğiniz birlikte geçirilecek gelecekten söz etmek ne kadar acıysa, ya da tutunamayacağınızı bildiğiniz bir ilişkiye bel bağlamak sizi ne kadar çok yıpratıyorsa; bir gün yok olacagımızı bildiğimiz halde, ya da daha zımni şekilde dile getireyim, son nefesimizi vereceğimiz gün elbet gelecek, tüm bunların bilincinde olmamıza rağmen bu yaşama arzusu neden.