ben gidiyorum can,
onlara bizim masalımızı anlat..


kötü kalpli büyücü prensesin tüm elmalarını yemiş, prense de hafızasını kaybettirecek çekirdeklerini yutturmuş;
ayrı sevdalarda hasretle ölmüşler de can..

artık birbirimize hitap ederken iyelik eki bile kullanamıyor oluşumuz ne acı..
bi insan sesi yüzünden saatler boyu ağlamak ne kadar bana ait..
-burnunu da çekiyor..
bu üç sözcüğü bir araya getirirken mimiklerinin tamamını tasavvur edebildiğin bi sevgilil düşün..
hatta mimiklerinin kokusunu bile duyabildiğin..
bu dünya bizim aşkımızı yaşayacağımız kadar büyük bi yer değil..
ben seni iliklerime yazmışım can, hiyeroglif yanımda halt etmiş..
dünlerimde iki koca okyanus saklıymış, o lanet büyücüler kalbimizi kararttıklarını sanmış,
benim ellerim hala o merdiven köşesindeki trabzanlarda..
güvercinlere atılacak yemlerin satıcılığını yapan teyzeler bile anlamıyor neden demirleri okşadığımı..
hatırlamıyor musunuz,
aylar önce o demirlere iki kanadı kırık kırlangıç konardı ta uzaklardan gelip sonra beraberce yürürlerdi bi müddet..yaralarından öperlerdi birbirlerini sonra da gözyaşlarından..
vuslat nerede can..
şimdi kalkıp 28 saat yol gidesim var..
bi kez daha elini koklayamazsam, kokunla sula beni sonra..
ne var ne yoksa hepsi senden önce ve senden sonra..

şimdi bana bişey söyle diyeceğim,
sen adımı bile telaffuz edemeyeceksin..
bu bi düş,
brandalar altında titriyorken sağ elinle soğuktan korunmaya çalışıp sol elinde gizliden telefon taşıyıp düşler ülkesinin prensesiyle vals yaptığın bi düş..
hayatımızdaki büyücüler öyle bizden ki,
tek kelime etmeye hakkımız yok..
bütün elmalarım zaten onların himayesinde..
can,
tek dileğim sana daha fazla zarar vermemeleri..


sen ne kadar kızsan da
ben telefonu kapattığımdan beri ağlıyorum..
18mayısta
tam da burada..

hiç eksilmedi can..
ben gittim gitmesine
bi defterim bile var da
hala aynı yerde..