Hayat insana her zaman güzellikler sunmaz ikimiz gibi.
Yüreğinin sesini dinle her zaman,adım atarken de geri çekerken de

Yine seni düşünüyorum düşlerde büyüttüğüm.
Sevginle avutup kendimi kah hüzün vuruyor gözlerime, kah mutluluk doluyor sensiz yüreğime.

Saatler ilerledikçe gecenin karanlığında bir ışık arıyor gözlerim. Gözlerindeki yıldızı anımsıyorum aydınlık doldu yüreğime.

Ve gel değince gel..bir kerede olsa rüyalarıma

Geceleri sessizleştiren yalnızlığımdır çünkü yüreğim sağır her şeye. Mutsuzluğu dibe vurduransa geceler ve geceler hep sevilene güzel..

İnsan sever hemde delice ve sevilmek ister çokça. Gün gelir beklemediğin anda çalar kapını, bir bakmışsın seviyorsun ve öyle bir sevgi yaşıyorsun ki hiç gitmeyecek sanıyorsun.
Zaman geçiyor, sular duruluyor, anlamaya çalışıyorsun sen bağlandıkça o senden çözülüyor hissediyorsun..

Ve sevgini en yoğun yaşadığın bir anda kopuveriyor, senden gidiyor bakmadan
arkasına. Nutkun tutulmuş dilin lal ve şaşkın bakışlarla sayıyorsun adımlarını ve git gide uzaklaştığını görüyorsun.

Bir daha göremeyeceğini bilerek bekliyorsun. Günler geçiyor, aylar bitiyor ve mevsimler devriliyor yüreğinde ama o beklediğin gelmiyor.

Her gece anılara boğuyorsun kendini, düşünmekten alamıyorsun çünkü hala çok seviyorsun. Peki düşündüğün seni düşünüyor mu diye hiç sordun mu ve her gece hüzne boğulmak için mi anıları geçiriyorsun gönlüne.

Unutmak mıdır zor olan yoksa zor olan unutmamak için her gece onu hayal etmek mi..Hangisi daha acıdır?

Terk edilmek mi yoksa terk edildiğin halde gidememek mi?


19 ŞUBAT 2014

RASİM YILMAZ