Söze nereden başlamalı nerede son noktayı koymalıyım bilemiyorum. İçim neler akıtmak istiyor bu kağıda bir bilseniz... Nefesimin son soluğunda bırakabilsem seni ve oracıkta kala kalsam yumulu gözlerimle. Öyle bir mücadele ki bu bitmek bilmeyen düşüşlerin direnişi. Hissediyorum, dizlerim paramparça her kalkışımda daha da yakınlaşıyorum yüzüstü düşmek istemediğim o yere! Uzun uzun yollara giriyorum karşımda hep o bilindik yüz. Bana bakıyor. Kurtulmak istiyorum ama kurtulamıyorum... İnsan kendinden kaçabilir mi ki!
Bir şeyleri değiştirmeliyim. Başarı hissetmeli bedenim. Hayatı sadece düşünerek geçiremem. Değişmeli bu kaderim! Neler anlatmak istiyorum bir bilseniz de ben sussam artık. Hiç konuşmasam. Bıraksam kalemimi bir kenara ve o kalem beni yazsa. Ben yoruldum seni yazmaktan. Bir düş olsam diyorum. Hissetmeden yaşasam. Gördüğüm sadece kendim olsam. Duymasam hiçbir sesi. Sen de dahil!
Yapabilir miyim söyle?
Değiştirebilir miyim bu yolu. Vazgeçebilir miyim doğru bildiklerimden. Ödün verir miyim sence kendimden! Vicdanımın sesini duymamazlıktan gelebilir miyim! Düşüncelerime engel olabilir miyim! Yine başladığımız noktaya geri mi döndük... Cevapları bilindik o keskin sorulara. Sen de biliyorsun . Olmuyor, olamayacak!
Değiştirmelisin de nasıl?
Cevapları bilmediğin sorular sor kendine. Biraz düşün. Üret. Yaşamdan ne bekliyorsun. Şimdiye kadar beklediklerinin ne kadarını elde ettin. Yaşam senin için ne anlam ifade ediyor. Ne kadar mücadele verdin istediklerin için. Yoksa gerçekten mücadele etmeyip köşene geçip oturup hazır gelmesini mi bekledin! Belki kimseyi suçlamadın ama acaba hep suçlu sen miydin! Sen miydin hata yapan... Verdiğin mücadeleyi en ağır yargılayan olman ne kazandırdı sana. Şu an neredesin hayatın. Ne kadarını yaşıyorsun. Yoksa o seni mi yaşıyor!
Hey kendine gel! Farkında değil misin içindeki gücün? Ne bu umutsuz kendini kaybetmiş bilinçsizce konuşmalar. Ne var bu kadar büyütülecek! Üstesinden gelinemeyecek ne var! Alt tarafı bir işin olacak. Meslek sahibi olacaksın. Düzenli bir yaşamın ailen ve sevdiğin birileri. Birkaç renk kat hayatına. Onlar da dostların ve arkadaşların olsun...
Kendine bir de ayrı uğraş bul mesleğinin dışında. Nedir hayat dediğin. Mutlu olmak varken nedir bu kadar düşünce. Kendine gel ve hayatı yaşa!
Yaşam mücadelesi veren o kadar hasta var hastanelerde. Ya da yürüyebilmek tek umudu olan. Senin neyin eksik. Sağlığın yerinde. Yürüyebiliyorsun. Konuşabiliyorsun. O sıkıldığın düşüncelerin var ya şükret ki düşünebiliyorsun da! Ne kadar şanslısın ki bir sorunun yok. Sarıl dört elle yaşamına ve mücadele et. Yakında başarı gururu ve mutluluk çizginde artış olacak. Hissediyor kalbim ve hep seninle..