peşinden kosmakla geçti ömrüm. Sen beni yıllar önce bir kere bırakıp gidiince ben köze denen bir yürek ile yaşamaya çalıştım . Hani o zamanlar başladı bu yangın . Aslında bir kez bıraktın beni.Ama işte o yangının katrankarası dumanı yıllarımı sardı. Şimdi o dumanlarla her boğuşmaya kalkıştığımda gözlerim yanıyor ,o duman benliğimi bir sır perdesi gibi sarıp gözlerimi yakıp yaşartıyor . Kavruluyorum , ne yana dönsem ..Biliyorum sana gelsem ,sana kavuşsam vuslata senin kollarında ersem daha da alazlanır yangını ; lakin farkındayım ki acın da hoş yangının da.. belki sonrasında büyük bir yara açılacak ikimizde de . ama olsun ucunda senin kokun var ya razıyım yarana da..

beni o uğursuz yılda da bu zamanlarda bırakıp gitmiştin ya ; ben o zamandan sonra her yılın bu aylarında daha cok yazarım, yazdıkça çoğalır seni yaşar ve içimde yaşatırım . her gün yazaarım sayfalar dolusu . onlarca kelime çıkar yürek defterimden . Haatıralarımız canlanır kan bulur yürek kanatır . Bakalım kaç yeni yıl daha devam edecek bu yürek yangınındaki yazma eylemim .? kavuşmak umuduyla ; AŞKLA...