bir kuru soğan birkaç dilim yanık ekmek bumu yaşamak.?bir şey istemedim ki gözüm karası bir kaç zeytin.iki ekmek. sonra göz göze geldik bakkalla diyemedim.insan ların yaptıklarını yüzlerine vurmalıydık.yaşayarak ayakta kalarak. yoktu param elıim den düştü file birden yere tazğağın üstüne. bir söz bekledim o an al git gelirsin diye olmadı söylemedi bakkal o an öyle yıkıldım ki eve ekmek gitmeli ya aç gidecekler okula ya tok aç adam ne üretir ki.dizlerinde kuvvet gözlerinde hayat ışığı bu insanlar bu ülkenin bilim adamı .rehber öyretmen olaçaklar bunları düşünüp sarıldı hayata tutundu güç aldı acılarından tatlarından ve çıktı bakkaldan bakkal ardından bile bakmadı tuzu kuru keyfi yerin de belli ki tam umudunu kesmişken birden bire o da ne canı karısı karşısında elinde bir kaç bozuk para biliyor cebinde yok parası biliyor vermezdi bakkal göz göze geldiler bakıştılar eşikte elinde bel ki iki ekmek parası yaptığını yüzlerine vurmalıydık.
bu insanların doyumsuzluklarını direnmek hayatta kalmak canlara can katmak
üremek çoğalmak insan gibi’ ADAM’ olmak