Evet canım seni sensiz yaşamak ne zor bilir misin? Bilemezsin tabi… Bilmen mümkün değil. Çünkü sen hiç sensiz kalmadın. O nedenle bilemezsin birtanem….

Her yerde her şeyde seni yaşamak. Ama seni yaşayamamak. Yağan her yağmurda seni düşlemek, her düşen yağmur damlasını sen diye kucaklamak ama o yağmurlarda seninle elele dolaşamamak… Esen rüzgarlarda senin varlığını hissetmek, senin kokunu aramak ama seni yanımda bulamamak. Gün geceye dönüşürken, yıldızlar karanlığa döşenirken senin adını verdiğim yıldızı görmek ama seni görememek… Doğan günün güzelliğini sana adamak ama kendimi sana adayamamak… Kahveyi iki kişilik hazırlamak ama senin fincanını sana sunamamak… Zor canım inan hepsi çok zor. En zoru ise seni sınırsızca sevmek ama sana seni seviyorum diye haykıramamak.

Biliyorum suçlu biz değiliz. Bu bizim hatamız değil, bizim kaderimiz. Sevmek ama sevdayı sevdiğinsiz yaşamak. Yani seni sensiz yaşamak. Ne acı kader. Allahım ne zor bir yaşam şekli… Bunca acı ve zorluğun içinde tek ümit ışığı tek dayanma gücü var. O da sevdanın karşılıklı olduğuna olan inanç.

Hiç göremeyecek olsam da, elini hiç tutamayacak sesini doyasıya dinleyemeyecek ve hatta sevdamı haykırarak söyleyemeyecek olsam da seviyorum… Hiçbir beklentim olmadan, hiç bir şey istemeden seviyorum. Hiçbir şekilde birlikte olma imkanı olmasa da seviyorum… Sadece sana söylüyor olsam da seviyorum… Seni kendimce seviyorum ve zorda olsa seni sensiz yaşıyorum… Yaşadıkça bu sevdayı yaşamaya söz veriyorum… Seni seviyorum…

FİGEN / NEGİF