Beklemek, istemek ve hep özlemekle geçti bunca ömür.

Beklenen gelecekti usulca gelip bugün olan ve hiç farkına varılmadan yaşanan.

İsteklerimse çok basit, birkaç kelime onlar el ele kol kola gezen ama nedense adresimi birtürlü bulamayan. Huzurdu, mutluluktu, sevgiydi. Bir avuç olsa yeterdi. Gerçekten içtenlikle paylaşıldığında artardı ya çoğalırdı.

Özlemler, ah o özlemler öyle masumane ve bi o kadar can yakıcıki. Ne bağrına basabiliyorsun tamamen ; yakar, yıkar, kavurur, savurur diye nede ayırabiliyorsun kendinden; o içini ısıtan, gülümseten, ağlatan, insan olduğunu anımsatan duygudan yüreğini.

Beklemek, istemek ve hep özlemekle geçti bunca ömür.

Beklediğim takvim yaprakları olup geldi geçti olanca hızıyla durmadan, duraksamadan yüklediğim anlamı bulmadan, taşımadan.

İstediğim çok şeydi aslında bir-iki beylik kelimeden ibaret olsada. Ben razı olmadım azına üstün körü yaşanmasına. Anlam derin olmalıydı, içten hakkını vererek yaşanmalıydı, onları herbir zerremde hissetmeliydim, paylaşabilmeliydim sınırsızca, karşılıksız öyleki zaten hiç bitmeyecek,gitmeyecek olmalıydı, olmadı.

Özlemler mi ?
Bende çok, kalemiminse yazacak takati yok...........