İçimin dikenli t/elleri batıyor canıma. Sanki ruhumu derinden sarıp sarmalıyor ve onu bedenimden ayırmak istiyorlar. Kan revan oluyor her yer, ilk yardıma gelen bile olmuyor ki son anda da kurtulabileyim.
Beden yarası mühim değil ki biraz tentürdiyot biraz pamuk. Ya ruhumun aldığı yaralar? Kaç dikiş tutturur yeniden kopan güvenimi kalbime? Kaç yama sevgiyi yeniden dikebilir yüreğime?
Tamiri kolay mı hayatın bilmiyorum, yedek parçası var mı sevdanın, aşkın ve dostluğun bilmiyorum. Kopuyor bir şeyler hayatımızdan, kaçıyor ellerimizden yarınlar ve canlarımız hep en güvendiklerimiz yüzünden yanıyor. Kaç canımız var ki bunca yanığa hala ölmüyoruz? Ya da yanıklarımız kaçıncı dereceden zarar veriyor acaba ruhumuza?

Başımı çeviriyorum sağa sola, her kesin kalbi cilalanmış gibi parıldıyor, her kes ne kadar da iyi. Peki ya bu ruhuma dolanmış ayrık otları kim? Zehrini akıtan sarmaşıklar kimlerden alıyor köklerini? Ya içime batan dikenli t/eller? Kimin ha o eller?

İyiden iyiye karışıyor kafam. Ben ki matematik problemlerini çözemezken daha, nasıl çözerim bunca bilinmezli hayat problemini, nasıl kurarım hayatın denklemini?
Yaratılmışlığına isyanı yok asla ama yaratılmışların acımasızlığına isyan ediyor yürek. Her bir dikenli telin ucu paslı, daha da bir yaksın canımı diye. Her bir dikenli t/elin ucu sipsivri; daha da derinine işlesin ruhumun diye. Garezleri büyük belli ki. Belli ki mutluluğumla alıp veremedikleri bir şeyler var. Alıyorlar ve geri vermiyorlar!

Çözümleyemediğim haller var yalana batmış dünyada. İçime sindiremediğim, her an itiraz bayrağını çekecekmiş gibi eğreti düşüncelerim var. Hiç kimseyle değil, problemim var kendimle!
Bir yanım fazla alkışcılarla dolu bir yanım kibir dağlarından bakıyor, kimilerinin bakışından riya akıyor. Kurtla kuzu karışalı çok oldu, artık tilkilerle aslanlar karışıyor.

Güçlü yanlarım yoruldu artık, belki bir teşehhüt miktarı belki bir sigara molası kadar inşirah lazım ruhuma. En hakikisinden bir dostla en hakimi muhabbetler eşliğinde kahvemi yudumlamak istiyorum, candan bir sevdiğimle denize karşı oturmak ve artık şüphe etmeden güvenmek istiyorum.
İçime kapanıyorum artık, silikleşmiş grilerden yoruldum. İçime kapanıp içimden yaşamak istiyorum hayatı, içimden geldiği gibi…
Şimdi, çeksin herkes dikenli t/ellerini içimden.

ve B/aşka da S/özüm yok !